Dromen en Cultuurwetenschappen

2 Titels had ik in gedachten voor mijn nieuwste column:  

'Dynamische lijnen' en 'Geschenken van de Maan'. 

De redactie van het Droomjournaal koos voor de 2e. De titel onder de afbeelding verwijst wel naar de lijnen en 'het lijnen trekken tussen 2 punten', zoals de schrijver Baricco dit in zijn boek 'De Barbaren' schetst. 

Op de foto is de piramide van Austerlitz te zien met de obelisk, een monument dat geïnspireerd was op de piramiden van Gizeh. De kopie bij Austerlitz maakt sinds 1804 deel uit van ons cultureel erfgoed. De generaal, die de opdracht gaf voor dit monument, heette Auguste de Marmont. Hij had in 1798 in Gizeh de indrukwekkende piramiden gezien tijdens de Egyptische veldtocht van Napoleon. Aanvankelijk heette het monument Mont Marmont, Napoleon heeft dit echter later laten aanpassen. Piramide en obelisk staan immers symbool voor de 'Sol Invictus'. 

Op de afbeelding wordt verder het 'lijnen trekken' en 'op snelheid voortbewegen' gesymboliseerd. Er zijn om die reden elementen toegevoegd, die (net als piramide en obelisk) zijn verbonden met een beschaving uit een ver verleden. 

 

De foto heb ik gemaakt na zonsondergang. Het betreft immers aspecten van een  paternalistische cultuur, die op een einde lijkt te lopen. Het werd hoog tijd. 

 

Deze column sluit dus ook goed aan op mijn huidige studie aan de faculteit Cultuurwetenschappen, waar ik momenteel de module 'Ethiek' volg. 

Het gaat in deze column namelijk niet alleen over dromen en droomwerk, het gaat ook niet perse over mijn autonome kunst, hoewel die als vanzelfsprekend deel uitmaakt van en enorm beïnvloed is door onze cultuur. Dit geldt overduidelijk ook voor het boek van Baricco.

Het gaat bovenal over de eenzijdige gerichtheid, het paternalistische karakter van onze cultuur. Wat dat betreft zou je eigenlijk beide titels kunnen toepassen, omdat ze min of meer de overgang schetsen van de paternalistische dynamiek naar een dynamiek, waar het vrouwelijke bewust geïntegreerd wordt.

 

Veel inspiratie gewenst.  

Francis(ca) te Brake, Pact23.com/Shelter36.nl

Geschenken van de Maan

Het is alweer enige tijd geleden dat ik het thema winterslaap koos. In plaats van de lange nacht via de collapse te genieten, heb ik me echter aangesloten bij het leger dat haar bestrijdt. In West-Europa leeft men blijkbaar nog steeds volgens de principes van de zon en dat al sinds de Romeinen! 'Sol invictus' boet echter in aan kracht, dat werd aan mijn denken bevestigd, na 3 maanden van brononderzoek. De sleutel blijft nochtans gebroken, voor wie de ware nacht niet kent.

(uit ‘logboek-notities’, 13-1-2019)

Dit schreef ik tijdens het 2e semester van de Master Kunsteducatie, waar ik als enige kunstenaar naast meerdere docenten, aan deelnam. Die deelname was dan ook van korte duur. De tekst refereert in zekere zin aan de eenzijdige gerichtheid van het postmoderne klimaat, waarin we leven. Dit begon met de Romeinen, toen 'Sol Invictus' het dominante godsbeeld werd. Sindsdien raakten aspecten van de Maan: van het donker, de schaduw en de nacht, steeds meer op de achtergrond. We leven ook niet langer met de maancyclus, die in vroeger tijden geïntegreerd was en het leven, werken, alsook de rituelen sterk beïnvloedde. Tegenwoordig staan we voornamelijk AAN. Het onbewuste en de schaduw hopen zich daardoor als het ware op.

Alessandro Baricco schetst in zijn boek , 'De Barbaren' op originele wijze deze postmoderne cultuur, waarbij de mainstream, die hij beschrijft als een horde mutanten, zich aan de oppervlakte op snelheid voortbeweegt en zodoende vooral veel afstand aflegt in korte tijd. Verdieping of vertraging is heilloos in het tijdperk van deze mutanten. Het gaat om de ervaring van de lijn tussen 2 punten, 'die tezamen met andere lijnen tussen punten een tekening vormt, die dan vervolgd wordt met een andere tekening, die de ervaring als tekening geeft.....', waar de oude filosofen zich beraadden op het wezen van de punt. De tekeningen, die Baricco schetst, kenmerken het social media verkeer, de belevingsindustrie en hebben de kunsten diepgaand beïnvloed.

Het beraden op het wezen van iets betekent daarentegen vertragen en zelfs stilstaan. Het is de tijd van de Maan, die juist voor kunstenaars essentieel is, omdat dit de fase is waarbij men zich openstelt voor het onbewuste en de vonk, die in en door de kunstenaar de transformatie veroorzaakt: het bezielende principe, dat zich verenigt met het (aan de kunstenaar inherente) vermogen om esthetische ideeën uit te beelden.

Hiermee begint een proces, waarbij de kunstenaar zich zodanig laat beïnvloeden, dat er van binnen een verschuiving plaatsvindt en de kunstenaar als een soort medium de gelaagdheid van het onbewuste leert lezen en omzetten in de materie, telkens opnieuw.

Vertragen en verstillen pas ik ook toe in het droomwerk. Door te vertragen kan men zich beter verbinden met een droombeeld of scene. Daardoor worden we ons meer bewust van de informatie, die door het beeld of de scene gedragen wordt, wat een helende en verrijkende uitwerking heeft. Het zijn (de) geschenken van de Maan.

Dit neemt niet weg dat ik het lijnen trekken niet herken. Ik kan daar zelfs erg van genieten. als ik droom dat ik met een snel vehikel over de straten van een middeleeuwse stad scheer, daarbij behendig verschillende obstakels vermijdend. Dit geeft me een gevoel van verwondering, vrijheid en extase.

Hoe dan ook trek ik de conclusie dat Kunst opnieuw gedefinieerd dient te worden, tenzij de maan zich eerder doet gelden, wat sinds mijn brononderzoek waarschijnlijk lijkt.

Francis te Brake, www.pact23.com/www.shelter36.nl

Lijnen trekken, bewerkte foto, 2022, Pact23.blogspot.com

 

     Omslag van het boek 'De barbaren' van A.Baricco

 

Lijnen trekken tussen 2 punten

 

'Het is alweer enige tijd geleden dat ik vanuit de behoefte aan een winterslaap 'The Collapse' ontwikkelde. In plaats van de lange nacht via de collapse te genieten, heb ik me echter aangesloten bij het leger dat haar bestrijdt. In West-Europa leven we namelijk nog steeds volgens de principes van de zon en dat al sinds de Romeinen! 'Sol invictus' boet echter in aan kracht, dat werd aan mijn denken bevestigd, na 3 maanden van brononderzoek.                      De sleutel blijft nochtans gebroken, voor wie de ware nacht niet kent.'  (uit ‘logboek-notities’, 13-1-2019)

Deze logboek-notities refereren in zekere zin aan de eenzijdige gerichtheid van het postmoderne klimaat, waarin we leven. Dit begon met de Romeinen, toen 'Sol Invictus' het dominante godsbeeld werd. Sindsdien raakten aspecten van de Maan: van het donker, de schaduw en de nacht, steeds meer op de achtergrond. We leven ook niet langer met de maancyclus, die in vroeger tijden geïntegreerd was en het leven, werken, alsook de rituelen sterk beïnvloedde. Tegenwoordig staan we voornamelijk AAN.

Alessandro Baricco schetst in zijn boek, 'De Barbaren' op originele wijze deze postmoderne cultuur, waarbij de mainstream, die hij beschrijft als een horde mutanten, zich aan de oppervlakte op snelheid voortbeweegt en zodoende vooral veel afstand aflegt in korte tijd. Verdieping of vertraging is heilloos in het tijdperk van deze mutanten. Het gaat om de ervaring van de lijn tussen 2 punten, 'die tezamen met andere lijnen tussen punten een tekening vormt, die dan vervolgd wordt met een andere tekening, die de ervaring als tekening geeft.....', waar de oude filosofen zich beraadden op het wezen van de punt. De tekeningen, die Baricco schetst, kenmerken het gedrag en de aard van de postmoderne mens-machine en hebben de kunsten diepgaand beïnvloed.

 

De tekst hierboven maakt deel uit van mijn volgende column, die binnenkort in het Droomjournaal van de Vereniging voor de Studie van Dromen verschijnt. 

Ik heb er deze illustratie aan toegevoegd:

 

 

Op de afbeelding wordt niet alleen het 'lijnen trekken' en 'op snelheid voortbewegen' gesymboliseerd. De foto is namelijk gemaakt bij Austerlitz, waar zich de piramide met obelisk bevindt, die de 'Sol Invictus' symboliseert (in dit geval Napoleon). Piramide en obelisk maken sinds 1804 deel uit van ons cultureel erfgoed, de gebroken sleutel echter al veel langer, ook al zijn we ons daar niet van bewust. Meerdere redenen om de foto tijdens zonsondergang te maken. 

www.pact23.com

www.pact23.blogspot.com

 

 

 

 

Nieuw werk, Dead Scissors

Titel: 'Dead Scissors'

De titel bedacht ik tijdens het bewerken van beide foto's, die ik maakte tijdens een zomerse wandeling onder een schroeiende zon. Omdat ik de spelling even wilde controleren, typte ik bij een zoekmachine 'Dead Scissors' in en kwam terecht bij Kurt Schwitters, heeeee    .....   ;-) 

Wat daarbij interessant is om te melden is het gegeven dat Kurt Schwitters gevonden voorwerpen en afval gebruikte om zijn collage-werken te maken. Onderaan zal ik de link naar het werk van Kurt Schwitters plaatsen.

 

Veel inspiratie gewenst, 

Francis, Pact23.com 

Dead Scissors 1, foto Pact23

 

 

 

 

Dead Scissors 2, foto Pact23

https://www.kunstkopie.nl/a/schwitters-kurt/dead-scissors-1.html

Nieuw werk, 'Piramide en spacemobiel'

 

 

Ik was laat bij de piramide, maar wel precies op tijd om de straal uit de obelisk verticaal omhoog te zien gaan.

Uiteraard is al het andere bijverschijnsel en bijgeloof, zoals de Atlantische spacemobiel, 

die je rechts en links geruisloos over het beeld ziet schuiven. 

 

Pact23.com, zomer 2022 

 

 

Piramide en spacemobiel, mixed media, Pact23.com

Het Futurisme en de ideale staat

Enige tijd geleden had ik een artikel geschreven over ideologie, filosofie en politiek. In de eerste alinea schreef ik als volgt:  

'We dienen te beseffen dat ideologie, politiek, filosofie en de kunsten altijd al verband met elkaar hielden en dat een (politieke) ideologie gepaard gaat met het naar voren schuiven van ‘verwante’ filosofen, wetenschappers, schrijvers en beroemdheden. Vervolgens wordt het propaganda-apparaat in werking gesteld, die daar volledig op afgestemd is.'.....

Ik baseerde een deel van mijn onderzoek op het boek van Popper, getiteld: The open society and its enemies’ (1945). De link naar dit artikel is: https://pact23.blogspot.com/2022/06/ideologie-filosofie-en-politiek-een.html. Aan het eind van dit artikel gaf ik aan nog een bijdrage te zullen leveren over de futuristen, omdat ook daar een verband te zien is met de huidige ontwikkelingen binnen Europa. 

De futuristische stroming is geïnspireerd op de industriële ontwikkelingen en de daarmee gepaard gaande ideologie, die door schrijvers en schilders werd geschetst via hun manifesten en werk. Kortom: zij maakten met hun werk propaganda voor een nieuwe wereld, zij schetsten een toekomstbeeld, een ideale staat. Met die laatste term doel ik op Plato en zijn ideale staat, wat beschreven wordt in het voorgaande artikel.

Het eerste ‘futuristisch manifest’ werd geschreven door een Italiaanse dichter, Filippo Tomasso Marinetti. Hij wenste de wereld van de literatuur te vernieuwen en meende zelfs dat al het voorgaande vernietigd diende te worden om dat te bereiken. Zijn manifest werd in 1910 gevolgd door het manifest van enkele jonge kunstenaars, het 'Manifest van Futuristische Schilders'. Net als Marinetti waren zij door machines, de voortschrijdende technologie, snelheid, kracht en beweging gefascineerd. 

De stijl van de futuristische schilders was beïnvloed door de kubisten, die een avantgarde-groep vertegenwoordigde in Parijs. Kenmerkend is het fragmenteren en ontleden van de objecten, die geschilderd werden, de onderdelen werden a.h.w. opnieuw of naast elkaar gerangschikt, waardoor een nieuwe beeldtaal ontstond. Deze beeldtaal sloot eigenlijk zeer goed aan op de ontwikkelingen en de dynamiek van het industriële tijdperk, een tijdperk dat in bepaalde steden al goed voelbaar was. Voor de futuristen was het thema dan ook veelal gekoppeld aan energie, vooruitgang en verandering. Daartegenover stond het verlangen om het oude te verlaten. De oude wereld van de laat 19^e eeuw was in de ogen van de futuristen ingeslapen en diende vervangen te worden door de hecktiek en dynamiek van de moderne geïndustrialiseerde samenleving. 

In 1912 volgde een futuristisch manifest over 'fotodynamiek', getiteld Fotodinamica Futurista. Datzelfde jaar publiceerde Boccioni zijn 'Technisch Manifest van Futuristische Beeldhouwkunst', waarin hij baanbrekende ideeën lanceerde. Hij stelt erin voor om niet alleen de figuur zelf te verbeelden, maar om deze te verbinden met zijn omgeving. Hij zocht naar een dynamische integratie tussen de objectvorm en zijn omgeving. Hij pleitte er in zijn manifest voor om 'de gesloten vorm' af te schaffen. Een jaar later maakt hij zijn beroemde meesterwerk ‘Unique Forms of Continuity in Space’, een beeld dat beide ideeën uit zijn manifest lijkt te verenigen. 

Ik laat enkele afbeeldingen zien van de futuristische stroming voor wat betreft de fotografie en de beeldhouwkunst en plaats daarnaast enkele werken van mezelf, waarbij alleen de 2^e bewust op het werk van Boccioni geinspireerd was. De eerste is een airbrush werk dat geinspieerd is op een foto van een beweging, om precies te zijn: een portret (twee gezichten) in beweging. 

Anton Giulio Bragaglia, Salutando, 1911

Spleen pour rire, Francis te Brake, Pact23.com, 1999

  'Unique Forms of Continuity in Space', Boccioni, 1913

   

Future-ski, Francis te Brake, Pact23.com, 2006

Wordt vervolgd, 

Francisca la Braque

Pact23.com/ Pact23.blogspot.com

ODE aan de HAAS

Ode aan een dode haas
Prayer for a dead hare

Foto Pact23

Tags: Pact23, hare, haas, prayer, ode, foto, stilleven, sterven, dood, prayer

 

 

 

Miss Piggy en Sitting Bear

Miss Piggy en Sitting Bear
'Get your head clear'
Pact23, mixed media, juni 2022

 

 

 

Ideologie, filosofie en politiek, een onderzoek

Ideologie, filosofie en politiek, een onderzoek

We dienen te beseffen dat ideologie, politiek, filosofie en de kunsten altijd al verband met elkaar hielden en dat een (politieke) ideologie gepaard gaat met het naar voren schuiven van ‘verwante’ filosofen, wetenschappers, schrijvers en beroemdheden. Vervolgens wordt het propaganda-apparaat in werking gesteld, die daar volledig op afgestemd is.

Ik schreef een tijd terug een kort stukje over Karl Popper (1902-1994) en zijn boek: ‘The open society and its enemies’ (1945). Karl Popper kan beschouwd worden als een van de belangrijkste wetenschapsfilosofen van de 20e eeuw, maar hij was ook een van de meest vooraanstaande critici van het autoritarisme. ‘Autoritarisme’ betekent volgens Wikipedia ‘een staatsvorm gebaseerd op ondergeschiktheid tegenover de staat, waarbij er ingeperkte mogelijkheid is om oppositie te vormen en de uitvoerende macht op wetmatige manier te contesteren’. Kortom: zijn werk is eigenlijk zeer actueel voor deze tijd, waarbij een kritisch gezonde oppositie en zuivere wetenschap ver te zoeken zijn.

Ik wilde dit verder onderzoeken om ook verbanden te kunnen leggen, wat boeiende informatie opleverde:

In het boek van Popper gaat het voornamelijk over de politiek en de vormgeving van de samenleving op basis van filosofische uitgangspunten en politieke ideologieën, die daarmee verband houden. Popper bekritiseerde o.a. het historicisme, dat belangrijk uitgangspunt vormde voor de politieke ideologieën, die tijdens WO 1 en 2 van invloed waren. Het historicisme gaat uit van de theorie dat de geschiedenis zich onverbiddelijk, volgens vaste wetten naar een bepaalde eindsituatie toewerkt. Met zijn werk: "The poverty of historicism" probeert hij de onjuistheid van dit historicisme duidelijk te maken en beschrijft hij de ellende, die is ontstaan als gevolg van marxistische en fascistische ideologieën van een totalitaire staat. In het boek ‘The open society and its enemies’ wordt het historicisme ook besproken en toegelicht. Een van de filosofen, die Karl Popper in dit verband naar voren haalt, is Plato, die in zijn tijd blijkbaar al een fundament legde voor de Europese ontwikkelingen van de 20^e eeuw. 

Plato's ideale staat wordt geleid door een zich superieur voelend ras van machthebbers, met aan het hoofd een filosoof-koning. Deze heersende klasse was op filosofisch vlak grondig onderlegd en diende een jarenlange training te volgen, alvorens te mogen of kunnen regeren. Wat me daarbij opviel was dat Plato tevens het principe van de eugenetica beschreef en voorstelde in dienst van deze politieke ideologie en voor het behoud van de superieure klasse. Plato schetste tevens twee andere klassen, op basis van het aangeboren ziels-niveau, namelijk die van de wachters en die van de werkers.

Plato’s vader was mogelijk van koninklijke afstamming en zijn moeder zou uit een familie van oligarchen afkomstig zijn, in die tijd ‘De 30 tirannen’ genaamd. Dit was de traditionele benaming voor een groep van dertig antidemocratische, Spartaans gezinde Atheense burgers die in 404 v.C. in Athene de macht hadden gegrepen na het einde van de Pelopponesische Oorlog (431-404 v.C.). Deze 30 kregen de steun van drieduizend oligarchisch gezinde, rijke medeburgers, die als enigen hun volle burgerrecht behielden. Alle anderen verloren hun politieke rechten. 

Plato (428-347 v. Chr.) liet in zijn werk ‘De Staat’ (‘Politeia’, ong. 380 voor Chr.) duidelijk zien hoe hij dacht over de politieke ontwikkelingen in zijn tijd, waarbij de tekenen van ‘verval’ (waarbij een egalitaire en democratische samenleving feitelijk een eindstadium zou betekenen) zichtbaar werden. Volgens Plato was de ideale samenleving een tribale samenleving, geregeerd door perfecte leiders en hiërarchisch opgebouwd naar rangen en standen. Door eugenetica toe te passen kon men deze rangen en standen beïnvloeden en het behoud van de meest intelligente 'gouden' genen van een bepaalde klasse garanderen, die Plato als de heersende klasse zag. Waar is dit op gebaseerd?

In Plato's ontwerp blijkt dat hij de mensen hiërarchisch indeelt op basis van zielsdelen:
-het begerende zielsdeel
-het strevende zielsdeel
-het kennende zielsdeel

Het overheersende zielsdeel bepaalt tot welke klasse de mensen zullen behoren: de mensen bij wie het begerende zielsdeel met verlangens, pleziertjes en genot de overhand heeft, vormen de laagste klasse; de mensen bij wie het strevende zielsdeel de overhand heeft, vormen de middenklasse; de mensen bij wie het kennende zielsdeel de overhand heeft, zijn de bestuurders van de staat en ook de filosofen. Rechtvaardigheid in de staat houdt voor Plato in dat iedereen doet waar hij/zij het meest geschikt voor is. Omdat hij ervan uitgaat dat mensen niet gelijk zijn, is zijn ideale staat geen democratie en tevens hiërarchisch opgebouwd. 

Ik meen veel te herkennen van deze theorie van Plato in de huidige politiek en technocratische ideologie van de EU, waar Nederland slechts een van de uitvoerende organen van lijkt te zijn en de grote massa de laagste klasse vertegenwoordigt, zoals Plato die omschreef. Tevens wordt duidelijk dat het individu niet langer telt, al zou je kunnen stellen dat dit al jarenlang het geval is.

Popper gaat niet uit van een ‘ideale staat’, maar eerder van het gegeven dat er altijd sprake is van een complexe problematiek, waarbij ieder de verantwoordelijkheid heeft zijn/haar bijdrage te leveren aan de (en in zijn geval een open) samenleving. Kritisch debat en dialectiek maken hier belangrijk onderdeel van uit teneinde een gezonde democratie vorm te geven. Het individu speelt in Poppers filosofie dan ook een grote rol en doet er dus toe, in tegenstelling tot de rol van het individu in de politieke ideologie van bepaalde (geselecteerde) filosofen en wetenschappers, die pleiten voor een totalitaire samenleving. Popper meent dat de enige manier om in deze wereld mens te blijven met al de capaciteiten, mogelijkheden en daarbij behorende verplichtingen, het toewerken naar 'de open samenleving' (die hij voorstaat) betekent, waar deze capaciteiten benut kunnen worden, maar ook vereist zijn.

 

Wat Popper voorstelt heeft echter consequenties voor de betreffende individuen, omdat er immers een behoorlijk appèl op hen wordt gedaan. Het ‘mens blijven/mens zijn’ zoals Popper dit voorstelt, vraagt namelijk een groot gevoel van verantwoordelijkheid en bewuste inzet van burgers ten behoeve van die samenleving. Je zou kunnen stellen, dat het een zekere transitie betreft, die in iedere burger zou moeten plaatsvinden alsook een individuele investering ten behoeve van de democratie, te beginnen op lokaal niveau.

Dat de Europese bevolking al langere tijd de lasten draagt en de hoge prijs betaalt voor een ideologie, die zij mogelijk helemaal niet wensbaar acht, kunnen we echter als een gegeven beschouwen. Je zou dus kunnen stellen dat de investering die nodig is om de transitie te realiseren, die Popper voorstelt, daar wellicht tegenop weegt. De vraag is dus wat burgers, wetenschappers, bedrijven en politici weerhoudt om eindelijk eens kritisch te gaan (leren) denken en daarmee een stap te zetten in de richting van een volwassen samenleving. Is het daadwerkelijk door een vertoeven in het begerende zielsdeel, dat volgens Plato overeenkomt met de laagste klasse?

Het brengt mij iig bij de aanklacht van Kant  (Immanuel Kant, ‘Beantwoording van de vraag: wat is verlichting?’) en bij de futuristen, waar brengt dit jou??

(PS: over de futuristen later meer)

Francisca la Braque, Pact23, juni 2022

 

 

Expositie in de Bergkerk Deventer

 

Expositie Deventer kunstenaars, Deel 2

 

De expositie is gisteren gestart, ik ben zeer tevreden over onze cube, met werken van mezelf en 4 andere kunstenaars, die ik heb uitgenodigd om mee te doen.

Onze cube bevindt zich rechts achterin de Bergkerk. Titel: 'Eaten by the Moon'

 

Op de foto is een van mijn werken te zien, 'Venus to Squeeze'. Dit werk is geïnspireerd op de Venus van Willendorf. 

 

Nog te bekijken tot 2 maart a.s. Komt dat zien en veel inspiratie gewenst!

 

 

 

Expositie Bergkerk Deventer, Deel 2

Expositie Bergkerk Deventer,  Deel 2 

Deel 2 is van 16 febr. - 2 maart 2022

WELKOM

Eaten by the Moon, tekst en toelichting

Tekst en toelichting behorende bij de expositie, die op 16 febr.a.s. van start gaat.

Voor de komende expositie laat ik naast mixed media werk en filmpjes ook enkele collages zien. Althans, ik ben er nog mee bezig en kijk dan of het oke is als onderdeel van onze gezamenlijke tentoonstelling met titel: 'Eaten by the Moon.'
Voor de collage maak ik gebruik van sjablonen, stempels en ....hoe kan het ook anders: wc-papier.

De titel heb ik -als curator van onze subgroep, waar ik tevens deelnemer van ben- gekozen op basis van het gedachtengoed van Gurdjieff, omschreven en toegelicht door Ouspensky in zijn boek: ' In Search of the Miracelous'.

 

Eaten by the moon

oftewel: ik droom dat ik ben

“We are going to the moon that is not very far. Man has so much farther to go within himself.”

Anaïs Nin

Is het niet zo dat de hoofdpersoon in het sprookje of de mythe, op het moment dat deze met een uitdaging geconfronteerd wordt, altijd weer door de weerstand moet om de overheersende, maar beperkende patronen als eerste in zichzelf te doorbreken?

Volgens Gurdjieff (in 'Op zoek naar het wonderbaarlijke' van P.D. Ouspensky) is iemand daar echter nauwelijks toe in staat, aangezien men niet beseft dat men slaapt of onder dergelijke patronen lijdt. Er is heel wat voor nodig om uit de gevangenis van de subjectieve werkelijkheid te ontwaken. Dit houdt volgens Gurdjieff verband met de positie van de aarde in het kosmische stelsel en de wet van de octaven, die in het boek van P.D. Ouspensky uitvoerig wordt toegelicht.

Food for the moon werd dan ook letterlijk bedoeld: Gurdjieff schetste dat de maan een kind is van de aarde en zich dient te ontwikkelen tot een volwaardige planeet. De aarde dient zich te ontwikkelen naar de zon, maar ook haar kind te voeden. Mensen die blijven sluimeren, geven (wellicht onbewust) het streven om zich volledig te ontplooien op: hun essentie (zon) kan namelijk niet ontwikkeld worden. Geboren worden in een omgeving waar men slaapt en aldus ook de ouders in diepe sluimer verkeren, kan uiteraard op geen enkele manier tot ontwaken bijdragen.

“Iemand moet allereerst beseffen dat het zichzelf herinneren nauwelijks gerealiseerd kan worden

temidden van slapende mensen, die van hun wakker zijn zijn overtuigd en dromen dat ze ontwaken. Wanneer iemand begrijpt dat hij zichzelf niet herinnert en dat zichzelf herinneren tot op zekere hoogte ontwaken betekent, en wanneer hij tegelijkertijd ervaart hoe moeilijk het is zichzelf te herinneren.....”

(P.D.Ouspensky, 'Op zoek naar het wonderbaarlijke', vierde druk, 1979. Oorspronkelijke titel: 'In Search of the Miraculous')

Een bijzondere theorie, volledig uitgediept en toegelicht in het boek van Ouspensky. De mens, die in haar/zijn mythe en kosmologie geconfronteerd wordt. De kunstenaar, die zich door maan en droomlandschap laat inspireren. Die zelf wenst te onderzoeken en de drempel tussen de werelden betreedt. Dit zie je weerspiegeld in het werk van de vijf kunstenaars van deze groep. Zijn ze bezig de maan te voeden? Tasten ze aldus verder in het duister? Of hopen ze misschien de smid te vinden, die de sleutel kan maken? Zullen zij in staat zijn voorbij de andere hersenhelft het 'niet bestaan’ te doorgronden?

Zeker is dat ze voldoende tastzin hebben ontwikkeld.

Ik nodig je uit met deze input op pad te gaan, te struinen door de kerk en jezelf te observeren, terwijl

je het werk van de kunstenaars in je opneemt.

 

 

 

Sheep Stories of Nebelwand

Voor de komende expositie laat ik naast mixed media werk en filmpjes ook enkele collages zien. Althans, ik ben er nog mee bezig en kijk dan of het oke is als onderdeel van onze gezamenlijke tentoonstelling met titel: Eaten by the Moon.
Voor de collage maak ik gebruik van sjablonen, stempels en ....hoe kan het ook anders: wc-papier.

Veel inspiratie en humor gewenst in donkere tijden

Tags: Pact23, art, humor, sheep, schaapjes, aaibaar, grappig, onwetend, volgzaam, kuddedier, collage, 3 lagen, smileys, smilies, stempels, plusteken, wc.papier

 

 

 

Descending-Ascending, Stilleven met graskoppies

Stilleven met graskoppies voor 2022

Titel: Descending-Ascending

Techniek: Fotomontage

Afm. 29,5 x 16,5 cm.

Pact23.com

Pact23.blogspot.com

Deventer, 2022