Eaten by the Moon, tekst en toelichting

Tekst en toelichting behorende bij de expositie, die op 16 febr.a.s. van start gaat.

Voor de komende expositie laat ik naast mixed media werk en filmpjes ook enkele collages zien. Althans, ik ben er nog mee bezig en kijk dan of het oke is als onderdeel van onze gezamenlijke tentoonstelling met titel: 'Eaten by the Moon.'
Voor de collage maak ik gebruik van sjablonen, stempels en ....hoe kan het ook anders: wc-papier.

De titel heb ik -als curator van onze subgroep, waar ik tevens deelnemer van ben- gekozen op basis van het gedachtengoed van Gurdjieff, omschreven en toegelicht door Ouspensky in zijn boek: ' In Search of the Miracelous'.

 

Eaten by the moon

oftewel: ik droom dat ik ben

“We are going to the moon that is not very far. Man has so much farther to go within himself.”

Anaïs Nin

Is het niet zo dat de hoofdpersoon in het sprookje of de mythe, op het moment dat deze met een uitdaging geconfronteerd wordt, altijd weer door de weerstand moet om de overheersende, maar beperkende patronen als eerste in zichzelf te doorbreken?

Volgens Gurdjieff (in 'Op zoek naar het wonderbaarlijke' van P.D. Ouspensky) is iemand daar echter nauwelijks toe in staat, aangezien men niet beseft dat men slaapt of onder dergelijke patronen lijdt. Er is heel wat voor nodig om uit de gevangenis van de subjectieve werkelijkheid te ontwaken. Dit houdt volgens Gurdjieff verband met de positie van de aarde in het kosmische stelsel en de wet van de octaven, die in het boek van P.D. Ouspensky uitvoerig wordt toegelicht.

Food for the moon werd dan ook letterlijk bedoeld: Gurdjieff schetste dat de maan een kind is van de aarde en zich dient te ontwikkelen tot een volwaardige planeet. De aarde dient zich te ontwikkelen naar de zon, maar ook haar kind te voeden. Mensen die blijven sluimeren, geven (wellicht onbewust) het streven om zich volledig te ontplooien op: hun essentie (zon) kan namelijk niet ontwikkeld worden. Geboren worden in een omgeving waar men slaapt en aldus ook de ouders in diepe sluimer verkeren, kan uiteraard op geen enkele manier tot ontwaken bijdragen.

“Iemand moet allereerst beseffen dat het zichzelf herinneren nauwelijks gerealiseerd kan worden

temidden van slapende mensen, die van hun wakker zijn zijn overtuigd en dromen dat ze ontwaken. Wanneer iemand begrijpt dat hij zichzelf niet herinnert en dat zichzelf herinneren tot op zekere hoogte ontwaken betekent, en wanneer hij tegelijkertijd ervaart hoe moeilijk het is zichzelf te herinneren.....”

(P.D.Ouspensky, 'Op zoek naar het wonderbaarlijke', vierde druk, 1979. Oorspronkelijke titel: 'In Search of the Miraculous')

Een bijzondere theorie, volledig uitgediept en toegelicht in het boek van Ouspensky. De mens, die in haar/zijn mythe en kosmologie geconfronteerd wordt. De kunstenaar, die zich door maan en droomlandschap laat inspireren. Die zelf wenst te onderzoeken en de drempel tussen de werelden betreedt. Dit zie je weerspiegeld in het werk van de vijf kunstenaars van deze groep. Zijn ze bezig de maan te voeden? Tasten ze aldus verder in het duister? Of hopen ze misschien de smid te vinden, die de sleutel kan maken? Zullen zij in staat zijn voorbij de andere hersenhelft het 'niet bestaan’ te doorgronden?

Zeker is dat ze voldoende tastzin hebben ontwikkeld.

Ik nodig je uit met deze input op pad te gaan, te struinen door de kerk en jezelf te observeren, terwijl

je het werk van de kunstenaars in je opneemt.

 

 

 

De Collapse en de Maan

U had natuurlijk allemaal gehoord van het gesprek tussen een bestuurslid van de Collapse stroming en een verslaggever, die zeer benieuwd was naar deze heuse kunststroming, die het zelfdenken van autonome kunstenaars en hun werk als essentieel beschouwd voor onze samenleving. Ik hoor u zelfs denken: 'Ja, zeker en juist in deze tijd van onzekerheid !'

 

Wie anders dan de leden van de Collapse zetten zich in om via de maan te denken en te gaan, wat in hun visie onlosmakelijk verbonden is met de noodzakelijke verdieping van het creatieve of beter gezegd kunstzinnige proces, waar ze feitelijk dag en nacht mee bezig zijn. Ik hoor u denken: 'ook overdag, maar dan is er toch geen maan?' Jawel, die is er overdag wel degelijk, alleen wat minder zichtbaar, soms geheel onzichtbaar. Echter, ook een onzichtbare maan doet haar (of is het zijn?) werk. Overigens is het uiteraard niet zo dat men van de Collapse louter en alleen met die maanfase bezig is, die maakt deel uit van het proces, maar betreft dus niet het hele proces. De maanfase zou ik willen beschouwen als de fase tijdens welke de collapse plaatsvindt. Ik kan het ook anders zeggen: de maan wordt rond tijdens de collapse fase. Nu zult u denken: dat is toch de naam van de stroming, dus die vindt dan toch ook dag en nacht plaats? 

Het wordt nu inderdaad wat ingewikkeld, ik krijg dit niet zomaar even toegelicht, ik zal dan toch eerst te rade moeten gaan bij het bestuur. Misschien helpt voor nu deze korte animatie. 

Zie: https://media.giphy.com/media/9TU0b6qlSDvJioCxHG/giphy.gif

 

Veel inspiratie gewenst 

Francis te Brake

Pact23.com

 

 

 

 

 

Happy and new??

Transition via the Moon

Enkele jaren geleden begon ik met de serie: 'New Images for an altering World'. Het was toen (voor mij althans) duidelijk voelbaar dat er flink geanticipeerd zou moeten gaan worden op ontwikkelingen en veranderingen van deze tijd en dat er nieuwe images zullen gaan ontstaan, waar oude niet langer bruikbaar blijken, zijn uitgewerkt, of spontaan vervagen. Zoals er altijd en door alle tijden veranderingen in de buitenwereld zichtbaar worden als gevolg van evolutie en transitie, die zich voordien ondergronds leek op te houden.

Met mijn (mixed media) werk en performances anticipeer ik op dit soort veranderingen en de processen, die daarmee gepaard gaan. Vaak gaat het bij mijn werk om overgangssituaties, die gekoppeld zijn aan de seizoenen en aan creatieve processen, waar ik als maker veel ervaring mee heb. In ons voorchristelijke tijdperk was het collectief (de gemeenschap) volledig afgestemd op de seizoenen, de natuur en de werking van de hemellichamen en het pantheon op het Aardse. Persoonlijke en collectieve ontwikkelingen en veranderingen zijn met elkaar vervlochten. De wereldwijde transitie, waar we ons nu in bevinden, laat dit heel duidelijk zien. Transitie is tegenwoordig een bekend begrip. We zijn er wellicht ook wel van doordrongen dat deze transitie van immense proporties is. Toch is wat eraan ten grondslag ligt dezelfde beweging, hetzelfde archetypische proces. Een transitie van het ene naar het andere, van oud naar nieuw, waarbij het ene nog niet is afgerond, voltooid of losgelaten en het andere nog niet bereikt, uit het ei gekomen of in de vorm aanwezig. Er lijkt sprake te zijn van een soort tussenruimte, een vacuüm, of een gapende leegte. Ginnungagap, the void, een doodse vlakte, waar geen sprietje groen te ontwaren valt, misschien ook wel door de donkerte, die er overheerst. Of een kloof, die eindeloos diep, donker en leeg lijkt, waar een sfeer van verwarring en ontreddering hangt, een zekere buitenaardsheid, een kosmische galm. Kortom: A (very) confusing space.*

* Confusing space: This probably isn’t experienced as space, because of it’s confusing nature

* Confusing space is needed as a transition is being made from one ‘in-the-meanwhile certain space’ to another reality.

Giving thought to the Moon, Pact23.blogspot.com, mixed media, 2021

Het kostuum dat ik in bovenstaande afbeelding draag, zal inmiddels bekend zijn van mijn project met de titel: (Conscious) Collapse. Ik verwijs daarvoor naar het filmpje uit een andere bijdrage, namelijk: https://vimeo.com/482105160

Ik draag het om uitdrukking te geven aan de intensiteit van het proces, dat niet alleen kenmerkend is voor the Collapse, maar ook voor de huidige tijd en de enorme uitdagingen, die met deze collectieve transitie gepaard gaan. We bevinden ons immers in een overgangsfase, die ik hierboven beschreef als 'a very confusing space.' Lockdowns en multicrisis inbegrepen. 

De titel van het werk luidt 'Giving thought to the Moon' en duidt op de relatie met de maan en waar deze voor staat binnen de alchemie. Volgens mij is deze fase, die eigenlijk (zo begreep ik tenminste uit een lezing van James Hillman en zo kan ik het ook wel ervaren) uit 2 fases bestaat, nadrukkelijk aan de orde. Daarover wellicht later meer.

Voor nu en de rest van 2021 veel inspiratie en moed gewenst

Francis te Brake/la Braque

Pact23.com/Shelter36.nl