Eaten by the Moon, tekst en toelichting

Tekst en toelichting behorende bij de expositie, die op 16 febr.a.s. van start gaat.

Voor de komende expositie laat ik naast mixed media werk en filmpjes ook enkele collages zien. Althans, ik ben er nog mee bezig en kijk dan of het oke is als onderdeel van onze gezamenlijke tentoonstelling met titel: 'Eaten by the Moon.'
Voor de collage maak ik gebruik van sjablonen, stempels en ....hoe kan het ook anders: wc-papier.

De titel heb ik -als curator van onze subgroep, waar ik tevens deelnemer van ben- gekozen op basis van het gedachtengoed van Gurdjieff, omschreven en toegelicht door Ouspensky in zijn boek: ' In Search of the Miracelous'.

 

Eaten by the moon

oftewel: ik droom dat ik ben

“We are going to the moon that is not very far. Man has so much farther to go within himself.”

Anaïs Nin

Is het niet zo dat de hoofdpersoon in het sprookje of de mythe, op het moment dat deze met een uitdaging geconfronteerd wordt, altijd weer door de weerstand moet om de overheersende, maar beperkende patronen als eerste in zichzelf te doorbreken?

Volgens Gurdjieff (in 'Op zoek naar het wonderbaarlijke' van P.D. Ouspensky) is iemand daar echter nauwelijks toe in staat, aangezien men niet beseft dat men slaapt of onder dergelijke patronen lijdt. Er is heel wat voor nodig om uit de gevangenis van de subjectieve werkelijkheid te ontwaken. Dit houdt volgens Gurdjieff verband met de positie van de aarde in het kosmische stelsel en de wet van de octaven, die in het boek van P.D. Ouspensky uitvoerig wordt toegelicht.

Food for the moon werd dan ook letterlijk bedoeld: Gurdjieff schetste dat de maan een kind is van de aarde en zich dient te ontwikkelen tot een volwaardige planeet. De aarde dient zich te ontwikkelen naar de zon, maar ook haar kind te voeden. Mensen die blijven sluimeren, geven (wellicht onbewust) het streven om zich volledig te ontplooien op: hun essentie (zon) kan namelijk niet ontwikkeld worden. Geboren worden in een omgeving waar men slaapt en aldus ook de ouders in diepe sluimer verkeren, kan uiteraard op geen enkele manier tot ontwaken bijdragen.

“Iemand moet allereerst beseffen dat het zichzelf herinneren nauwelijks gerealiseerd kan worden

temidden van slapende mensen, die van hun wakker zijn zijn overtuigd en dromen dat ze ontwaken. Wanneer iemand begrijpt dat hij zichzelf niet herinnert en dat zichzelf herinneren tot op zekere hoogte ontwaken betekent, en wanneer hij tegelijkertijd ervaart hoe moeilijk het is zichzelf te herinneren.....”

(P.D.Ouspensky, 'Op zoek naar het wonderbaarlijke', vierde druk, 1979. Oorspronkelijke titel: 'In Search of the Miraculous')

Een bijzondere theorie, volledig uitgediept en toegelicht in het boek van Ouspensky. De mens, die in haar/zijn mythe en kosmologie geconfronteerd wordt. De kunstenaar, die zich door maan en droomlandschap laat inspireren. Die zelf wenst te onderzoeken en de drempel tussen de werelden betreedt. Dit zie je weerspiegeld in het werk van de vijf kunstenaars van deze groep. Zijn ze bezig de maan te voeden? Tasten ze aldus verder in het duister? Of hopen ze misschien de smid te vinden, die de sleutel kan maken? Zullen zij in staat zijn voorbij de andere hersenhelft het 'niet bestaan’ te doorgronden?

Zeker is dat ze voldoende tastzin hebben ontwikkeld.

Ik nodig je uit met deze input op pad te gaan, te struinen door de kerk en jezelf te observeren, terwijl

je het werk van de kunstenaars in je opneemt.