zaterdag 21 november 2020

De Solo Conscious Collapse ten tijde van de Collective Corona Collapse

SCC en CCC: 
De Solo Conscious Collapse ten tijde van 
de Collective Corona Collapse

Een PERFORMANCE van PACT23

Een must see filmpje van Pact23, omdat het past in deze periode van crisis en transitie, plus dat er veel humor en originaliteit in verweven is en daarom juist NU een bron van inspiratie kan zijn. In deze video wordt 'The Conscious Collapse' nader toegelicht en de 'solo collapse' getoond. 

Toelichting:

Inleiding en visie:

Het is een soort inzinking, zakking, neerzijgen of neergaan. Het kan echter ook het karakter hebben van een crash, gecombineerd met het totall-loss- gevoel. Verder gebruik ik ook wel de term: instant coma.

Deze collapse krijgt een geheel ander karakter en extra dimensie als ze begeleid en zodoende ondersteund wordt door minimaal 2 personen. Men probeert de val niet te breken, men probeert haar niet op te vangen of te ‘fixen’. Het is juist het tegendeel: men ondersteunt het neergaan, the collapse, dit is heel belangrijk en wil ik benadrukken. De visie erachter is dat ik iets wil bieden ter bevordering van een collapse, ter ondersteuning van de behoefte om in te zinken, te crashen, etc.

Wat ook zeer belangrijk is, is het vervolg: als degene die neer gegaan is, ligt, dan laat men deze persoon. Men laat deze persoon letterlijk liggen voor zolang als nodig is. Men laat deze persoon aldus alle tijd die nodig is. Men laat haar of hem ook aan haar of zijn lot over. Dit betekent in mijn visie dat er geen betutteling plaatsvindt, de persoon in kwestie wordt totaal in haar/zijn waarde gelaten.

Het laten krijgt zo extra betekenis en diepte.

 

Met dank aan Rob Boon voor de opnames.  

Veel inspiratie en kijkplezier gewenst, 

Francis/ca, Pact23.com/pact23.blogspot.com



dinsdag 17 november 2020

In search of the Feminine

Nieuw werk van mij: 
 
Titel: 'In search of the Feminine'
Foto, enscenering
Nov. 2020
Stay in touch, stay inspired
 
 
 
 
 
In search of the Feminine, Pact23.com, nov. 2020


 

zondag 2 augustus 2020

Reflections on (a new definition) of ART

Hermeneutiek, kunst, waarneming, vervolg

In de laatste blog liet ik me inspireren door een vrouwelijke auteur, Annelies van Heijst, die met betrekking tot ethiek en hermeneutiek diepgaand onderzoek gedaan heeft en daar het feministische gedachtegoed bewust bij betrekt. Ze heeft in haar cross-over onderzoek ook andere bronnen aangeboord, die ze in haar werk heeft uitgelicht en geduid ten opzichte van haar eigen visie en standpunt. Het feministisch gedachtegoed kan volgens mij verfrissend en waardevol zijn, gezien de onzekere fase waar we ons massaal in bevinden. Het betreft een soort 'bardo' moment of scharniermoment, wat een crisis in wezen is. Dat ik haar boek koos heeft ook te maken met de titel: 'Verlangen naar de Val', die ik associeerde met mijn onderzoek en werk onder de titel 'Collapse'

Met 'The Collapse' duid ik in wezen ook op scharniermomenten, ik verwijs naar mijn blog pact23.blogspot.com voor mixedmedia-werk/filmpjes e.d. onder die titel, bijdragen en toelichting.

Mijn meest actuele bijdrage sluit hier goed op aan: https://pact23.blogspot.com/2020/08/





New images for an altering world, Photo by Rob Boon

New images for an altering world, Photo by Rob Boon


Scharniermomenten zijn momenten of periodes waarbij sprake is/kan zijn van een ommekeer in een bestaande situatie. Dergelijke periodes bieden ruimte voor of dwingen ons misschien wel tot verandering. De auteur schrijft dan ook over 'discontinuiteit'. O.a. op blz.87 van haar boek, 'Verlangen naar de val' schrijft zij: 'Meyer pleit voor een leeshouding, die is gebaseerd op het beginsel van discontinuïteit, dat wil zeggen dat de tekst aan de lezer verschijnt als een vreemde, die de kijk van de lezer op de wereld kan schokken en veranderen.'

Voorts komt ze (net als in het boek van Gadamer) tot de onderzoeksvraag ten aanzien van 'betekenis' en de wisselwerking, die daarbij plaatsvindt tussen beschouwer, maker en kunstwerk, in dit geval literatuur of poëzie. Ik verwijs naar pagina 86 en het volgende citaat: 'Bij het construeren van samenhang en betekenis heeft de lezer een groot aandeel'

Als het gaat om de herdefiniëring van begrippen als kunst, schoonheid, autonomie en waarheid, wordt er in hoge mate uit gegaan van het autonome subject, aangezien deze instelling tot voor kort domineerde. In haar boek haalt zij Christopher Lasch aan, die meent dat dit mannelijk narcistische uitgangspunt en deze instelling zijn beste tijd heeft gehad. Behalve Christopher Lasch haalt zij meerdere auteurs aan, die van mening zijn dat het bewustzijn gestuurd wordt door onbewuste krachten. Blijkbaar heeft deze gedachte binnen het 'autonome subject denken' geen waarde.

Discontinuïteit lijkt een nieuw tijdperk aan te duiden, waarbij het autonome subject vervangen word door het wankelende subject. (Niet voor niets zal de auteur de titel : 'Verlangen naar de val' gekozen hebben). Een autonoom subject zou een (min of meer) lezersgericht standpunt innemen, waarbij deze lezer-es autonoom betekenis maakt. Ik heb de indruk dat van Heijst ook bedoelt, dat er door die autonome houding weinig ontwikkeling of verandering mogelijk is, het kader is immers beperkt en laat nauwelijks 'vreemde' invloeden of discontinuïteit toe. Eigenlijk klinkt autonoom subject ietwat eenzijdig en het zich volledig verliezen in de tekst, die gelezen word, is blijkbaar het andere uiterste.

Ik merk dat dit mij enorm boeit, het gaat immers om krachtenvelden, (in dit geval lezer, tekst, auteur) die elkaar beïnvloeden en geschiedenis schrijven. Bovendien reflecteer ik tegelijkertijd (terwijl ik lees) op mijn manier van maken en werken. In die zin ben ik het eens met wat van Heijst schrijft over Colinwood's statement dat het om zelfkennis gaat, die via reflectie verder aan kan groeien/zich kan verdiepen. Ook schrijft zij (o.a. op blz. 294) over de betekenis-toeschrijvende act en haar hermeneutische model van de drie gestalten van de lezer-es. Om nieuwe inzichten op te doen en tot een nieuw zelfverstaan te komen, moet de lezer-es wel een proces doorlopen waarin zelfverlies een wezenlijk moment is. Een lezer die zich vastklampt aan de eigen betekenis-samenhang kan met radicale alteriteit niet in contact komen.


Boek : Titel: 'Verlangen naar de Val', A. van Heijst. Zelfverlies en autonomie in hermeneutiek en ethiek.  

Hashtags: Art; Actuality; Definition; Redefining art; Hermeneutiek; Perceptie; Waarneming; Dreams; Dreamwork; Droomyoga; Dreambody; The Unconscious; Subject; Autonomie; Ethiek; Deventer; Pact23.com; pact23.blogspot.com;


New images for an altering world

New images for an altering world

Bij deze introduceer ik een kostuum dat ik ontworpen had in het kader van mijn 'Collapse'-project, dat telkens weer een vervolg krijgt en in deze multi-crisis wel es goed van pas zou kunnen komen.  

The Collapse houdt verband met cyclische processen, die in mijn werk vaak een rol spelen. Vaak gaat dit gepaard met een time-out, jezelf terug trekken, leeg maken, maar ook 'ondergronds gaan'. Dit is wat in de natuur ook gebeurt en in elk seizoen tot uitdrukking komt. Aldus zijn het processen, die met de natuur verbonden zijn en die, als je er bewust mee omgaat, je helpen je met de natuur en de natuurlijke ritmes te verbinden. 
 

Ik toon nu eerst het kostuum:




New images for an altering world, Photo by Rob Boon

New images for an altering world, Photo by Rob Boon



De burka lijkt hier een grote rol te spelen en dat is inderdaad zo. Vanwege de associaties, die ik had en die alle verband houden met 'systemen van onderdrukking', voelde ik de noodzaak de lading en context te verwijderen. Hoe zou ik anders een 'new image for an altering world' kunnen ontwerpen? 

Associaties
Een burka houdt voor mij (en wellicht voor vele anderen) verband met (het onvrijwillig) beperkt worden in de bewegingsruimte, de persoonlijke vrijheid, het recht op zelfbeschikking, de vrijheid van meningsuiting, het vrouw-zijn. In mijn opinie staat het gelijk met vrouwenonderdrukking en slavernij, aangezien er (in veel of misschien wel de meeste gevallen) geen sprake is van een vrijwillige of bewuste keuze.
Een vastgeroest oordeel kan echter een last worden, zo is mijn ervaring. Ik voel me gevangen, terwijl de vrouw in de burka zich er misschien wel in thuis voelt. Hoe dan ook wens ik mezelf ervan te bevrijden, zodat ik weer 'vrij word' in het maken en het proces, dat daarmee gepaard gaat. 
Zo breng ik het relativeren in, alsook de humor. Het geeft lucht en ruimte, ik verschuif en kijk vanuit een andere hoek. 

Het maakproces gaat bij mij veelal gepaard met experiment en onderzoek, ik beweg mezelf in een soort confusing space, waarbij ik niet weet waar ik uitkom en of ik ergens uit kom. Ik heb een idee, wens of  ingeving, that's it. Via het maakproces kan ik stoeien met associaties en ingevingen, mijn fantasie omzetten. Ik werk heel organisch, gooi alles op een hoop en kom gaandeweg tot een selectie. Maken betekent voor mij ook reflecteren, introspectie, uitwisselen met binnen en buiten. (dit gebeurt soms zelfs letterlijk, als ik voor een foto/video-shoot naar buiten ga) 

Kortom: Het zijn zeer intensieve processen. 
Maar dan heb je ook wat: Nu heeft het kostuum een omhullende functie, ik verbind me door de camouflage met de natuur, ik ga er als het ware in op en voel me tegelijkertijd beschermd. Voila: the perfect costume for your personal 'whenever-you-want-collapse'. 

Francisca te Brake, Pact23.com/Shelter36.nl 

maandag 11 mei 2020

dinsdag 14 april 2020

Het karton en de berin



In de vorige bijdrage wees ik op reactiepatronen, die zowel overdag als 's nachts kunnen optreden. In een nachtmerrie betreft het vaak reacties op een dreiging, die al of niet reëel is. Reactie-patronen zijn vaak erg diep ingesleten en kunnen daardoor automatisch opduiken en alle andere opties daarmee blokkeren. 'Heb je die dan?' Zul je je misschien afvragen. Ja, die hebben we allemaal, de keuze wordt echter geblokkeerd, zodat het lijkt of er geen andere opties bestaan. De dreiging betreft dan in wezen je reactiepatroon.

Ik schreef over de worsteling met het karton tijdens een droom. In een eerdere droom vluchtte ik voor een bruine beer, die tegenover mijn huis had post gevat. In weer een andere droom sprong ik met een groep poolberen door een magische ijswand en werd ik één van hen.

In onderstaand werk, een collage, verbind ik pool- en bruine beer met elkaar. Ik heb me tevens laten inspireren door het prachtige sprookje over de maansikkelbeer en de magie van het vrouwelijke. Als je goed kijkt zie je beelden, die ernaar verwijzen. Ook zie je dan misschien het karton uit mijn vorige bijdrage. Toen was het nog een vijand, die mijn eigen reactiepatroon opriep en daarmee opnieuw inzichtelijk maakte. In deze collage zie je het karton op de achtergrond. Je zou het karton tevens als drager kunnen beschouwen. Het karton heb ik daarmee een andere functie gegeven en zo de dreiging -die ik in de droom ervaarde- als het ware getransformeerd. Dit geldt ook voor de beer, die ik, na alle beredromen, als een totemdier ben gaan beschouwen. 

Veel inspiratie gewenst



Portret van een Berin, collage, 2020, Pact23.com




donderdag 9 april 2020

Jurassic Park en het Karton


In deze bizarre tijd, waar we allemaal te dealen hebben met de impact die het Coronavirus op ons heeft, ervaren veel mensen het leven als een (nare) droom. Soms lijkt het zelfs wel of het virus-protocol los staat van het virus, als iets dat op zichzelf is komen te staan. Je kunt dus eigenlijk spreken van een droom in een droom. 

We worden als het ware op ons zelf terug geworpen en of het nu een zichtbare of een onzichtbare dreiging betreft, de confrontatie is er. Je kunt het niet langer uit de weg gaan. Je kunt wel proberen te vluchten, zoals ik dat onlangs deed, tijdens een nachtmerrie. Dit klinkt je misschien bizar in de oren, ‘vluchten in een nachtmerrie’. Wat je wellicht nog veel vreemder zult vinden, is mijn bewering dat dit een effectieve manier blijkt te zijn om ‘wakker’ te worden. Wel is hieraan de voorwaarde verbonden dat je je dromen (dus ook je nachtmerries) serieus neemt. 

Als droomwerker en kunstenaar heb ik veel ervaring met (het begeleiden van) dromen,  nachtmerries, of zelfs horror-achtige situaties, zoals je die wel kent van ‘Jurassic Park’. Het is de uitdaging om deze als materiaal in te zetten, om te zetten en zo mogelijk te transformeren. Creatieve processen kunnen zo in gang gezet worden, ook of misschien zelfs juist als het een nachtmerrie betreft. 


Foto door Demi Jansen, maart 2020



Tijdens een nachtmerrie wordt je (of beter: het ‘droom-ik’) veelal geconfronteerd met een dreiging, die oude reactiepatronen of mechanismen kan activeren. Je voelt je bedreigd, je wordt bang en vervolgens is daar de reactie, die automatisch op komt. Je kiest daar dus eigenlijk niet bewust voor. 

Tijdens de nachtmerrie, die ik onlangs had, werd een flinke dosis verbeelding ingezet, ik worstelde namelijk met stukken karton op leven en dood. Blijkbaar werd een oud reactiepatroon getriggerd door een kartonnen bedreiging. Het was een zeer serieus gevecht, dat vooral op mentaal niveau plaatsvond. 
‘Wil er in de geest angst voor iets ontstaan, dan moet er sprake zijn van een sterk verdichte, lastig te hanteren concretisering. Het object wordt als zeer bedreigend gezien’ (blz.148 uit ‘Wakker dromen’, Alan B. Wallace) 
 

Het droomwerk kun je beschouwen als een proces, dat in gang gezet wordt door een droom. De droom is dus vertrekpunt. Het droomwerk is het medium, dat je helpt je schaduw bewust te worden en te integreren. Voorwaarde is wel dat je de droom serieus neemt, maar wat betekent dit voor het karton?

Moet ik het stuk karton in deze als een serieuze bedreiging zien? Mijn antwoord is ‘Nee, niet het stuk karton.' Weet je ook waarom? 
Een andere vraag is: Moet ik het karton als een serieuze bedreiging zien, als het een krokodil, draak of vleesetende dino wordt? 
Dat is een goeie vraag, die ik nu niet ga beantwoorden. Het is namelijk een prima vertrekpunt voor je eigen proces, je hoeft er niet eens voor te gaan liggen of je ogen te sluiten. Je hoeft ook niet perse te worstelen, zoals ik dat deed in de droom, stoeien mag ook. 😉 


Veel inspiratie en inzicht gewenst


Foto door Demi Jansen, maart 2020


Toelichting op de foto's: 
Op de foto’s een voorbeeld van een ‘monster’, hier zichtbaar bij volle maan. Het is gemaakt van karton (!) door een kind van 10 jaar. De foto's zijn gemaakt door Demi Jansen tijdens een schimmenspel-workshop, die ik 1,5 maand geleden gaf voor een groep kinderen op een BSO-locatie. Dit was kort voordat ook Nederland te maken kreeg met een serieuze Corona-dreiging en het eerste protocol van kracht werd. 

Francis te Brake
www.Pact23.com
www.Shelter36.nl


woensdag 1 april 2020

1 april perspectief


Dit is de dag voor een grappig image, met een toespeling op -hoe kan het ook anders- het rondwarende virus. De foto is gemaakt door Rob Boon ter hoogte van het Zwarte pad te Deventer. Ik heb deze opname gekozen uit een serie, vanwege het perspectief dat door de steel van de zonnebloem benadrukt wordt en de dynamiek, die daardoor ontstaat. Met opzet is de lijn aan de horizon iets gekanteld. Vanuit het standpunt van de kunstgeschiedenis zou deze foto als een 'portret ten voeten uit' kunnen worden beschouwd, anderzijds echter is er geen sprake van enige herkenning, gezien het feit dat het gelaat nagenoeg geheel bedekt is. Geen portret dus. Wel een vrij klassieke pose, namelijk die van een driekwart aanzicht. Ook al kunnen we dit dus officieel niet tot het portret-genre rekenen, ben ik wel geneigd een cliché te willen gebruiken als : 'Portrait of an artist as another COVID-19-avatar.' NB: deze avatar is met het gezicht naar de zon gekeerd, alsook de bloem, die altijd weer de zon op zoekt.
De titel: 'New images for an altering world'.

Veel inspiratie gewenst, take care....




New images for an altering world, photo, Rob Boon

zaterdag 28 maart 2020

Covid-19 en droomwerk

Ten tijde van crisis of ingrijpende gebeurtenissen kun je het leven als een (nare) droom ervaren.
Als kunstenaar en droomwerker ben ik gewend op verschillende manieren uitdrukking te geven aan mijn dromen. Juist als het een nare droom betreft, kan er veel potentie achter schuil gaan. Door uitdrukking te geven aan mijn dromen, activeer ik het onbewuste. Dat is eigenlijk wat er ook gebeurt, als ik op andere manieren met maken bezig ben. Ik tune in op het onbewuste en er vindt een wisselwerking plaats. Dromen gaan voor je werken en de potentie die erin verborgen ligt komt aan de oppervlakte. Dit is de magie van droomwerken, althans zoals ik het ervaar.

Uit onderstaande titel blijkt dat het om de schaduw gaat, die ik wens te transformeren. Dit kun je echter pas doen, als je beseft de eigenaar te zijn. Dat is waar het niet alleen bij droomwerk, maar ook in mijn kunst en performances om draait.

Veel inspiratie gewenst.

Pact23.com
Shelter36.nl

Tags: art; mixed media; cats; jumping; night; shadow; stars; dream; Pact23; dreamwork; Shelter36; owning; eigenaarschap; transformatie; onbewuste; potentie; verborgen; magie; wisselwerking; activeren; expressie; kleurrijk; dromen;





Own your Shadow, Mixed media, Pact23.com/Shelter36.nl 



woensdag 25 maart 2020

Turtle back home

We zouden toch afstand houden?   PPppppfffffff…...
Ik ga wel weer thuiswerken


via GIPHY

maandag 23 maart 2020

Wie naar Pampus wil mag voorgaan, short film

Witte zwanen, Zwarte zwanen

Witte Zwanen, Zwarte zwanen

De sleutel is gebroken in het lied over de witte en zwarte zwanen. Dit is een tragisch gegeven, dat in de video beweend wordt. Ik heb er echter ook een flinke dosis humor aan toegevoegd, zo krijgt het filmpje de sfeer van een smartlap door de combinatie met het aandoenlijke zwanenbeeld en de zangeres, die zingt of het de normaalste zaak van de wereld is, dat Engelland voorlopig gesloten blijft.
Jawel Engel-land. Voorlopig gesloten, al eeuwig gesloten door de verdringing van het Vrouwelijke, dat nu echter langzaam maar zeker weer tot leven komt. Ik wens iedereen veel wijsheid en moed met het opnieuw integreren, wat niet alleen een collectief proces is, maar tevens een persoonlijke.
Vandaar dat ik aan het begin van het filmpje bijgaande tekst heb staan:
Laat doorgaan, laat doorgaan, wie naar Pampus wil mag voorgaan.

NB: Let op de duidelijke connectie met mijn Collapse-project: zie elders op deze blog en op mijn website: pact23.com

Witte zwanen, Zwarte zwanen

of:
www.youtube.com/watch?v=EtPAUa1qMoc 


Francis te Brake-la Braque, www.pact23.com



zondag 15 maart 2020

vrijdag 28 februari 2020

New work: Tears of the ancestors

Nieuw werk

Titel: Tears of the Ancestors
120 cm x 52,50 cm. 
Tissues, behangpapier, hechtpleister




Tears of the Ancestors, 2020, pact23.com



zaterdag 15 februari 2020

Waterland panorama

Waterland

Het water staat hoog, dit is met name zichtbaar als ik de IJssel zie. Bijgaande foto is een bewerking van 3 opnames, die ik vanuit de trein heb gemaakt met mijn smartphone. Ik heb deze 3 opnames aan elkaar geplakt, de lassen weggewerkt en de opnames in elkaar over laten vloeien. Voorts wilde ik de sfeer van de IJssel, die ook de uiterwaarden overstroomt, benadrukken. Ik ervaar de IJssel hier niet langer als een rivier, maar als een uitgestrekt waterlandschap. Ik heb daarom het beeld gemanipuleerd en het formaat aangepast, om zo de enorme oppervlakte van het waterlandschap, zoals ik het ervaar, te benadrukken.





Francisca te Brake/la Braque
Pact23.com

woensdag 5 februari 2020

Short film, Wolf and the hidden Key, Pact23.com


It is said that the Key* is broken and that we need to find the Smyth*. It is also said, that the Smith is gone, as in our era, genuine smiths can't be found anymore.
Therefore the question is: 'Is there any hope for humans?'

In the title for this short film I changed the word 'broken' into 'hidden' as to artificially adding hope, which I hope will give us strength to move towards more wisdom and (inner) peace.
This means to realise the inner Smith in the end.

(* The key in 'Witte zwanen-Zwarte zwanen'. This one is very special and therefore Capitalized)






This video is a short art-film about the collective persona (represented by different sub-voices) and the collective unconscious, which is always a theme in fairytales and archetypal material in film and literature. The main character has to overcome different crises, to become whole and mature. At the same time I use humour and theatrical elements to emphasise the incongruity of our personal ego and ego-trips, which in fact most people in western society are hardly aware of, or -in several cases- take too seriously.

Short film, Wolf and the hidden key

https://youtu.be/VTQGeMBDnOw 

As an artist I've always been intrigued by these themes. I work in an experimental way as to find out myself the deeper truth behind the image. I experience a deeper level as more abstract, more energetic and in motion, not fixed so to say. The unconscious consist of different levels too, To me dreamwork and performance-art offer me the opportunity to explore these realms of existence, which abut to cosmic realms and infinity.
I agree with Allan Wallace, Mellie Uyldert and Georg Gurdieff for what they say about 'reality'. There are big differences in personality, vision and approach, so I studied and I am still studying and investigating, not only the outlook of these authors, who show and share great knowledge and understanding, but many, many others, who also share profound knowledge about science and scientific research. Furthermore there's my own skill and experience, so I can speak of a mixture of personal information, research, techniques and sources which give me the opportunity to dive even deeper.

An image has no inherent existence, but is a kind of projection on which we are grasping all the time, in the ego's wish for sturdiness or an ancor. I think that, on a deeper level, we know that we don't have that much or nearly any control. Carl Jung provided the concept of the symbolic attitude, which can help to cut through this apparent firmness of images to find another reality, a certain meaning. I think that's another kind of grasping, but as it is another kind and another level, it can help already to become less fixed.

With this film I'd like to give the possibility or at least invite you to explore and transform patterns of habitual consciousness.

Francis te Brake-la Braque, Pact23.com








zondag 2 februari 2020

Het Lam Gods, symboliek en kunstbeschouwing


'De aanbidding van het Lam Gods' is een vijftiende-eeuws altaarstuk van de gebroeders Jan en Hubert van Eyck. Het Lam Gods van de broers Van Eyck is in 2018 (meen ik) in haar originele staat teruggebracht en roept blijkbaar nu nog steeds veel reacties op. De kop van het lam is namelijk ooit overgeschilderd en zag er daardoor totaal anders uit dan het origineel. Door deze lagen te verwijderen, verscheen er een kop, die menselijker lijkt te zijn. Dit geldt in ieder geval voor de ogen.  
Op weg naar het voorjaar extra reden om eens goed te kijken naar dit originele lam. 
Ik vind de artikels erover intrigerend, ook omdat ik nu met een module van de Bachelor Cultuurwetenschappen begonnen ben. Inderdaad, ik heb Artez ingeruild voor de Open Universiteit, ik hoop van harte dat ik hier meer kwaliteit, diepgang en niveau zal vinden en ervaren.
Ik heb enig materiaal verzameld over de restauratie en wat dit oproept bij het publiek: het betreft zowel artikels als afbeeldingen: in totaal 3 artikels, waarbij de eerste de meest neutrale versie betreft en verder extra informatie via de 2 andere artikelen. Kortom: meer informatie, meer nuances. Verder enkele foto's van lammetjes, zodat je -wat ik erg belangrijk vind- zelf kunt onderzoeken en vergelijken.Uiteraard ook de afbeelding van het Lam Gods voor en na de restauratie. 
Als je goed kijkt zie je dat de oren van het origineel nog zichtbaar zijn in de versie, die eroverheen geschilderd is.

Het valt mij ook op dat de ogen bij een echt lam meer a.d. zijkant van de kop zitten, de bek en neus daarentegen zijn wel realistisch, zo is mijn indruk. De oren staan in een vreemde verhouding tot de kop, zijn veel kleiner en ook te laag aangezet in vergelijking met een echt lam. De vorm is ook anders dan bij een lammetje. Het doet me denken aan een soort buis, die scheef afgezaagd is en dwars door de kop geplaatst. Zou hier sprake kunnen zijn van extra symboliek?

PS: de foto's en artikels heb ik van internet geplukt.

https://nos.nl/artikel/2237343-andere-ogen-oren-en-snuit-voor-lam-gods-van-gebroeders-van-eyck.html

https://www.demorgen.be/tv-cultuur/dit-is-respectloos-voor-de-kunstenaars-britse-consternatie-over-het-lam-gods~b0e7bff7/?referer=https%3A%2F%2Fwww.google.com%2F
https://www.trouw.nl/buitenland/de-kunstwereld-moet-nog-even-wennen-aan-het-nieuwe-lam-gods~bc1e10bb/?fbclid=IwAR1QU9bOV3C-LmKg52duUUzUQliKCC5UdfEqmu8zGuFrcYOOWefnTBw8B2E
 





Veel inspiratie gewenst, 
Francis te Brake/la Braque, 
www.Pact23.com

woensdag 15 januari 2020

The threshold of the night, Photography


 The threshold of the night, Photography


Een bewerking van een foto, die ik maakte in Bodegraven. Deze foto voeg ik toe aan een serie schemering en nacht opnames. Wordt vervolgd

Threshold Bodegraven, 2020, photography, Pact23.com