Extended Collapse winter 2019

Extended Collapse winter 2019

Deze collapse sluit aan op mijn column 'collapse en transitie', de najaars-editie voor het Droomjournaal van de VSD. Hierin schrijf ik over 'the Collapse' van afgelopen zomer, die straks wellicht ook weer een vervolg zal krijgen. Voor nu een tussenstand, een soort Merry Christmas Cat Collapse:
Deze is speciaal ontworpen voor de lange donkere dagen en ziet er ongeveer zo uit als op de afbeelding.
Mocht je de column willen lezen, je kunt deze vinden op mijn blogs: Lekker veel en boeiend leesvoer voor bij 'de boom'.....

http://shelter36.nl/droom/?p=616
http://pact23.blogspot.com/…/collapse-en-transitie-een-wint…

Heb het goed, veel inspiratie gewenst!

Merry Christmas Cat Collapse

Collapse en transitie, een winterse column

Collapse en transitie, een winterse column, 2019

Deze column schreef ik voor het Droomjournaal van de Vereniging voor de studie van Dromen. Dit is een echt winterse column, want een uitgebreide versie, dus veel leesvoer. De illustraties zijn ook door mij vorm gegeven. Ik wens je veel inspiratie toe en veel ruimte om te collapsen naast de boom......

In de vorige column heb ik het thema winterslaap besproken in verband met de behoefte aan een winterslaap (die misschien meerdere van jullie wel kennen) en de wens om bewust(er) in te tunen op cyclische processen, zoals die van de seizoenen, dag en nacht, zon en maan, waken en slapen. Dan zijn er nog de bardo-cycli, althans ik noem ze zo en doel daarmee op de scharniermomenten. Dit zijn de fases tussen wat voorbij is en nog komen gaat, bijv. de fase voor het slapen gaan. De transitie waar ik in deze column op doel, zie ik ook als een tussenfase en wel een van behoorlijke omvang. Ik doel namelijk op de overgang tussen het Vissen- en het Watermantijdperk.

De behoefte aan een winterslaap heb ik eerst uitgewerkt
in een performance met de titel ‘Collapse’. Daarna heb ik meerdere werkengemaakt met die titel en ook mijn visie uitgewerkt. Deze blijft zich verderontwikkelen.
De Collapse houdt verband met de behoefte aan unplugged leven, gecombineerd met een terugtrekken op jezelf, at least for a while. Ken je dat gevoel van ‘unplugged’ zijn? Het lijkt in onze huidige samenleving bijna ondenkbaar. Omdat ik in verband met hoog-sensitiviteit (de wetenschappelijke term is sensory processing sensitivity) snel overprikkeld raak, heb ik mezelf aangeleerd regelmatig te ‘unpluggen’, op meerdere manieren en momenten. Een winterslaap is seizoensgebonden, maar ik trek het un-pluggen door naar alle seizoenen, dus ook de zomer. ‘Afgelopen zomer’ klinkt vreemd nu ik het typ, het lijkt al zooo lang geleden, nu we door winter worden omgeven.

Afgelopen zomer waren het duinen, zand, zon en zee die me hielpen bij het unpluggen:

Ik wil nu alleen nog maar laten, alleen nog maar laten

Alleen nog maar zijn, met zomer, zon, zand en zee

Opgaan in het water, de lucht erboven, het oneindige landschap

En dan de Maan en haar nachten

Dompel mij in leegte, vertes en dichtbij

(uit logboeknotities, sept.2019)

Collapse Beach club, foto, 2019, Pact23.com

Naast 'the collapse' bedacht ik een 'instant collapse' als een 'passiviteit', die je dagelijks zou kunnen inlassen. Buiten zomer en winter zijn er immers altijd periodes, dagen of momenten, die met dit verlangen gepaard gaan. Unplugged en prikkelarm (of liever prikkelvrij) de nacht ingaan om te slapen, sluimeren en dromen, ervaar ik sowiso als essentieel.
De instant collapse kan ook toegepast worden op je werk. Het helpt je te ontspannen, diep te ontspannen, en is daarmee uitermate geschikt voor de gestresste, overwerkte, druk bezette, of soms zelfs opgefokte westerse mens. Kan deze mens zich echter nog wel ontspannen? Volgens Alan Wallace niet en sinds ik me intensief bezighoud met het gedachtengoed van het Tibetaans boeddhisme en de droomyoga begrijp ik pas echt hoe waar dit is. Een verhelderend citaat uit ‘Wakker dromen’ geeft de staat van zijn, of beter ‘niet zijn’ weer:

’s Nachts verdwijnen de uiterlijke verschijnselen en vormen, ze maken plaats voor een innerlijke film. We leven voornamelijk in dit ‘substraatbewustzijn’, maar alle verschijnselen zijn van een voorbijgaande aard.
De westerse wetenschappelijke traditie beschouwt de normale toestand van wakker zijn als de optimale wakkerheid. Het boeddhisme daarentegen beschouwt het normale wakkere bewustzijn op zichzelf als een droomtoestand t.o.v. onze diepste dimensie van bewustzijn. Het boeddhisme gaat ervan uit dat er 3 bewustzijnstoestanden bestaan- waken, slapen en dromen- en dat de grofste bewustzijnstoestand, die zich het minst leent voor spirituele ontwikkeling en die de minste buigzaamheid bezit –verrassend genoeg- de ‘gewone’ wakkerheid is.
(uit ‘Wakker Dromen’ van Alan B. Wallace, blz.102)

Alan Wallace refereert aan de westerse wetenschappelijke traditie, die ook tot zijn achtergrond behoort. Hier vloeit een manier van leven uit voort die wel gekend wordt als rationeel wetenschappelijk en materialistisch. Een instelling, die dus vanuit boeddhistische visie gezien wordt als star en ongeschikt voor de spirituele ontwikkeling. C.G. Jung noemde dit een ‘eenzijdige instelling’. Volgens Alan B. Wallace gaat deze instelling (die je ook zou kunnen zien als een diep gewortelde modus) gepaard met een voortdurende beweging van agitatie en dofheid, die elkaar afwisselen. Hij beschrijft daarmee de ‘ratrace’ van ons hectische, op prestatie gerichte westerse leven, die binnen het boeddhistische gedachtengoed synoniem is voor ‘samsara’. De collapse, die ik ontwikkeld heb, is eigenlijk een antwoord op deze eenzijdige instelling.

Agitatie-Dofheid, Rood-Grijs, 2019, Pact23.com  

Het is een oefening, die je helpt de slag te maken van dofheid naar bewustheid en van daaruit naar helderheid en de volgende stappen in je spirituele beoefening, zoals bijvoorbeeld shamatha, vipassana, droomwerk, yoga of mindfullness.
De andere slag is die van agitatie via de collapse naar bewustheid etc. Daartoe heb ik een werp-wand-concept ontwikkeld, die ik niet in deze, maar mogelijk in de volgende column zal toelichten. Ik vermoed dat dit ontwerp gevolgd gaat worden door een eigentijds ontwerp voor een portal of een vortex. We bevinden ons namelijk in een transitie, die een enorme stimulans betekent op het gebied van het collectief bewustzijn, waarbij je belangrijke stappen kunt zetten inzake je persoonlijke spirituele en/of kunstzinnige ontwikkeling. Het betreft een shift, die wij niet bepalen of bedenken, maar waar we wel op kunnen anticiperen, bijvoorbeeld met behulp van droomwerk of kunst. Als kunstenaar en droomwerker doe ik niet anders en ook niets liever, want voor mij is deze shift meer dan welkom. Ik ben wellicht niet de enige.
Jaren geleden had ik een zg. archetypische droom, die deze shift reeds aankondigde:

Een nieuwslezer bericht via de radio dat er 9 miljoen mensen zijn omgekomen. Het droom-ik bevindt zich aan de rand van de gebeurtenis, waarbij zich deze ramp voltrekt. Het hangt er als het ware boven. Treinen ontsporen en andere voertuigen crashen, waarbij passagiers en bestuurders op een raster terechtkomen, een grid van vierkanten en rechte lijnen, waar doorheen een enorme diepte te zien is. Ver, heeeeel ver daaronder, nauwelijks zichtbaar, ziet het droom-ik een miljoenenstad.
De slachtoffers grijpen zich in doodsangst vast aan het raster, zij die ernaast grijpen tuimelen in de gapende leegte.

Je zou kunnen zeggen dat hier ook een collapse plaats vindt, een massale collapse wel te verstaan en misschien wel het instorten van dit rationeel wetenschappelijke systeem, dat het westerse denken heeft beheerst, maar uiteindelijk overheersend werd. De collapse in deze droom is een schijnbaar onverwachte en beslist ook onvrijwillige, zoals het droom ego kan waarnemen.

De instant collapse, die ik voorstel, is er voor degene, die vrijwillig zou willen toegeven aan een behoefte om te zakken, neer te gaan en diep te ontspannen. De collapse helpt bij het loslaten van zaken, die je denken tezeer bezig houden en zo je dagbewustzijn vertroebelen. Diepe ontspanning wordt ook nagestreefd bij het beoefenen van droomyoga. Je bevordert deze ontspanning uiteindelijk om wakker te worden. Wakker zoals ‘echt wakker’ bedoeld wordt binnen de Tibetaans boeddhistische traditie. Dit is tevens voorwaarde om de volgende stap te kunnen zetten in het proces van transitie.

Kortom: De collapse beoefenen betekent een eerste stap ter bevordering van ontspanning en ‘laten’. Het is een oefening die lijkt op de ‘lijkhouding’ (savasana). Patricia Garfield schrijft hierover in haar boek ‘Creatief dromen’. Ze sluit prima aan bij momenten of periodes van dofheid, met het verschil dat je soms eerst echt goed moet slapen en waar leent een winter zich nu eigenlijk beter voor?

  Cat Collapse, abstract, tekening, 2019, pact23.com

In een volgende blog kun je lezen over mijn visie en toelichting met betrekking tot de collapse.

Veel inspiratie gewenst.

Francis te Brake
Pact23.com
Shelter36.nl

Lichtfeest, Lucia Feest

Lucia, Holda en Perchta
Het Lucia Feest
Een midwinter lichtfeest op 13 December, dat dit jaar ook nog eens op een vrijdag 'viel'

Het Luciafeest word voornamelijk in scandinavische landen gevierd. In Zweden begint met het Luciafeest de kerstperiode.
Lucia is het latijnse woord voor 'Licht'. Het Luciafeest is een lichtfeest en heeft elementen van het oudere midwinterfeest overgenomen. De optochten van Lucia en haar gevolg zijn te vergelijken met de midwinter omgangen. In de loop der eeuwen zijn verschillende gebruiken rond Holda en Perchta door Lucia overgenomen. In vroegere tijden kwam de dertiende december overeen met de midwinternacht.
Voor meer info zie: http://yule.webcastle.nl/luciafeest.php

Over Holda en Perchta heb ik vorig jaar berichtjes geplaatst. Holda (vrouw Holle) en Perchta (aanvoerster van de Wilde Jacht/het Wilde Heir) nemen een belangrijke plaats in als het gaat om de voorchristelijke gebruiken en rituelen die verbonden zijn met de wortels van onze cultuur. Rob Boon en ik hebben daar in 2015 nog een super gaaf filmpje over gemaakt, je kunt deze bekijken via de volgende link:
https://www.youtube.com/watch?v=Jb-UDJKN1V8

Hieronder een afbeelding van de Wild Hunt, een schilderij uit 1872 van Peter Nicolai Arbo. Het is een van de weinige werken over het Wilde Heir, die ik vond en bewerkt heb voor ons filmpje. 

Daaronder 2 andere afbeeldingen, die me inspireerden in verband met ons filmpje over de 'Gewijde Nachten': het rad of jaarwiel en de beruchte Krampus. 

Venus van de Holle rots, maar dan anders

In de afbeelding hieronder herken je het beeldje, de Venus van de Holle rots, zoals het meestal getoond wordt, nauwelijks meer. Het is namelijk een uitsnede van de achterkant en daarmee geef ik een vervolg aan mijn onderzoek van de replica. Ik ben namelijk van mening dat het landschappelijke aspect in dit beeldje sterk naar voren treedt, het Moeder Aarde aspect is stevig verankerd in de uitvoering van deze Venus. De armen zijn er als het ware tegenaan geplakt, wat bijna afbreuk doet aan het beeldje, gezien de kracht van de abstractie. Wat mij betreft hadden deze dan ook niet toegevoegd hoeven te worden. Het hoofd is immers ook al weggelaten. In de fotomontage die je hieronder ziet, zijn de armen nauwelijks zichtbaar en heb ik een gestileerd berglandschap gecreerd. Ik vond het leuk om mijn associatie  met het oerelement en het landschappelijke van deze Venus weer te geven door het plaatsen van miniatuurwandelaars. Ook vond ik het belangrijk en prettig om het beeld eenvoudig te houden en met slechts één 'kunstgreep' mijn visie op het beeldje te versterken.

Ik besef dat ik me opnieuw op het vlak van de hermeneutiek begeef, oftewel Gadamer en van Heijst duiken na lange tijd weer op. Ik besef dat ik daar eigenlijk ook nog een vervolg aan zou geven, met name aan het werk van van Heijst met titel: 'Verlangen naar de val'. 
Dit werk krijgt in ieder geval een passende titel: 'Hermeneutiek van Venus'. 
Veel inspiratie gewenst!

www.pact23.com
www.shelter36.nl

Hermeneutiek van Venus, 2019-20, Pact23.com

Een andere Venus

De foto hieronder laat een werk van mij zien, dat is geïnspireerd op een andere Venus. Ik heb ook van dit Venus-beeldje een replica gekocht. Deze Venus is bekender dan die van de Holle Rots te Duitsland, waar ik onlangs een blogbericht over gepost heb.  Het originele beeldje is minder oud, minder abstract en iets groter. Ze heeft een lengte van 10,5 cm. Enig idee welk Venus-beeldje ik bedoel?? 

Ancestor Imprint, nov. 2019

Francis te Brake-la Braque, pact23.com

De Venus van de Holle Rots

Hierbij een foto van een replica van de Venus van de Holle Rots, een beeldje dat ik erg mooi vind, dat al zeer oud is (het origineel wel te verstaan), zo'n 45.000 jaar (!), dat in de huidige tijd als abstract kunstzinnig object onder de noemer van  moderne kunst zou kunnen vallen. Ik heb me erdoor laten inspireren en er een groot werk van gemaakt, geschilderd. Heel groot, want het beeldje zelf is zeer klein en past 2 x in je hand.

Het schilderwerk heb ik op kop gehangen, omdat ik na enige tijd moeite kreeg met de compositie en de kleurvlakken. Het 'hoofd', dat meer op een haak lijkt, waarmee het beeldje wellicht aan een koordje gehangen kan worden, leek overbodig in het schilderwerk en heb ik dus verwijderd. Nu hangt het op kop (zonder 'kop') omdat ik daarmee anders naar het beeld ga kijken en het na enige tijd objectiever kan beschouwen, wat betekent dat ik het beeldje er niet perse meer in zie, aangezien ik mijn hoofd vrij heb gemaakt van deze voor-instellingen. Ik kan me dan beter focussen op compositie, kleur, vorm en lijnvoering. Overigens is het een deel van het schilderwerk dat je ziet op de 2e foto. Het werk is 2.20 m. bij 1.40 m.

Replica Venus van de holle rots

 Detail uit 'Return of the Goddess', Acrylverf op papierlinnen

Wrapped, uit de steigerserie, foto

Uit de steigerserie, deze opname in mintkleur, 

gemaakt met de Panasonic Lumix G7 systeemcamera

Wrapped 3, oktober 2019

Francisca te Brake-la Braque

www.pact23.com

Cat and Pot dynamics ook te koop

Cat and Pot dynamics

Ook deze kat is uit die serie en dus te koop

Camera: Panasonic Lumix G7

Fotograaf: Francisca te Brake-La Braque

Editor: Francisca te Brake-La Braque

Website: pact23.com

Cat and Pot dynamics te koop

Titel: 'Cat and Pot dynamics'

Voor de liefhebbers: Deze is ook binnenkort te koop.

  Cat and Pot dynamics    

Dit is 1 foto uit de serie van 'Cat and Pot dynamics'. Elke foto is afzonderlijk te bestellen.  

Ik zet de hele serie binnenkort op een rij voor degene, die een bestelling wil plaatsen.

Hartelijk dank, Rob Boon, voor je technische ondersteuning! Fijn! Super!

www.pact23.com

Trigger and Chase, about ART and DREAMing, Pact23.com

Trigger and Chase, about ART and DREAMing
https://vimeo.com/361653049


This short film shows a cat, dreaming a cheetah and a human dreaming a musquito. With this short film I try to trigger a certain dreamstate, which means a shift from habitual   consciousness into a more lucid dreamstate, which eventually can be experienced during the day.

Photography

This picture was taken in Haarlem this summer with my new camera:
a Panasonic Lumix G7. 
I did some photo-editing, as adding extra colour to small particles, decolouring the clouds and adding an extra object. I hope you'll enjoy this photo. 

Wrapped, sept.2019, Francisca te Brake/La Braque  

If you're interested in bying some of my art-works, please contact me via info@pact23.com

Titel: Threshold

Titel: Threshold, Francis te Brake-la Braque, pact23.com

Titel: 'Cat, Abstract', Pact23 - F.LaBraque, sept.2019

 'Cat, Abstract', Foto, Pact23 - F.LaBraque, sept.2019

The Collapse, toelichting op mijn visie op 'LATEN'

Ter aanvulling op the Collapse uit de vorige blog, een bijdrage met betrekking tot de visie:

Om aan de behoefte van een -in ieder geval tijdelijk- unplugged zijn te voldoen in een maatschappij, waar hard werken, almaar doorgaan, een overkill aan prikkels, dagelijks online, plugged in en actief zijn, plus boordevolle agenda’s een alom geaccepteerde cultuur blijkt te zijn, heb ik de ‘tijdelijke en bewuste collapse’ ontwikkeld. 

Collapse kun je ook vertalen als ‘inzinking’, ‘neergaan’, ‘crashen’ of zelfs ‘instorten’.

Toelichting:

-De ‘passiviteit’ die ik heb uit gevonden kan zowel solo als onder begeleiding worden uitgevoerd: de begeleide vorm is een ‘supported collapse’. De supported collapse verschilt van de solo-collapse in zoverre dat ze onder begeleiding plaatsvindt. Beginners en leken kunnen het beste onder begeleiding starten, waarbij het wenselijk is dat de begeleiders al enige ervaring hebben.

Deze vorm van collapse dient begeleid en ondersteund te worden door minimaal 2 personen.

Belangrijk daarbij is het volgende:

Men (de mensen die begeleiden) probeert de val niet te breken, men probeert haar niet op te vangen of te ‘fixen’. Het is juist het tegendeel: men ondersteunt het vallen, the collapse. Dit is heel belangrijk en wil ik benadrukken. Daarom wordt de collapse of crash in beginsel niet alleen uitgevoerd, maar met ondersteuning van anderen.

Door de herhaling en door met minimaal 3 personen de collapse uit te voeren, word het effect versterkt en zal het op den duur een weldadige uitwerking hebben op de deelnemers.

Er zijn enkele randvoorwaarden verbonden aan de collapse, zoals ik deze voor ogen heb.

Mogelijk worden ze in de toekomst nog aangepast of aangevuld. Deze zijn: 

-De wens om ‘neer te gaan’, te ‘collapsen’, in te zinken.

-Toegeven aan de wens om ‘neer te gaan’, te ‘collapsen’, in te zinken.

-Zichzelf toestemmen om ‘neer te gaan’, te ‘collapsen’, in te zinken.

-De ander toestaan om deze handeling (wat eigenlijk meer een ‘laten’ dan een ‘doen’ betreft) te begeleiden.

-De mogelijkheid om te rouleren. 

Deze door mij ontwikkelde Collapse was in eerste instantie bedoeld als een antwoord op mijn behoefte aan een winterslaap. Ik trek het concept 'winterslaap' echter door naar alle seizoenen, daar ze niet seizoensgebonden is voor de -eventueel dolgedraaide- mens. Noch is het noodzakelijk er -zoals dieren die een echte winterslaap houden- 3 maand voor uit te trekken. 

Een eerste toevluchtsoord heb ik reeds geopend aan het strand, deze zomer, zie afbeelding: 

  Collapse-Club, Francis te Brake, Augustus 2019   

De toegang is het komende seizoen gratis, je bent van harte welkom!!

Francisca te Brake/La Braque
www.Pact23.com
www.Shelter36.nl

Tags: 
Art; Pamflet; Collapse; Photography; Francis te Brake; Pact23; Shelter36; Dreamwork; Cross-over; Visie op Laten; Unplugged; prikkels

Reflections on (a new definition) of ART

Reflections on (a new definition) of ART 

Hermeneutiek, kunst, waarneming, vervolg

In de laatste blog liet ik me inspireren door een werk van Gadamer, namelijk 'Die Aktualität des Schönen'. 
In deze blog maak ik een start met een vrouwelijke auteur. Zoals jullie wellicht van me gewend zijn, betrek ik er ook nu weer kunst en droomwerk bij. Voor mij is het een cross-over gebied, waar ik onderzoek doe, tot expressie kom en maak. Kortom: Ik zet hier mijn expedities uit. 

‘Verlangen naar de val’ en ‘the collapse’

Enige tijd geleden schreef ik over de hermeneutische benadering van de moderne kunst door Gadamer. Ik ben echter ook altijd op zoek naar vrouwelijke auteurs, omdat zij vaak een heel andere benadering kennen, die zeer verfrissend en bevrijdend kan zijn in een wereld die nog steeds gedomineerd word door het mannelijke denken, die in het geval van de herdefiniëring van begrippen als kunst, schoonheid, autonomie en waarheid, in hoge mate uitgaan van het autonome subject. Dat dit (volgens Christopher Lasch) mannelijk narcistische uitgangspunt en deze instelling haar beste tijd heeft gehad, word door Annelies van Heijst in haar boek ‘Verlangen naar de val’ beschreven. Behalve Christopher Lasch haalt zij meerdere auteurs aan, die van mening zijn dat het bewustzijn gestuurd wordt door onbewuste krachten. 
Ik vind het schokkend om te lezen dat men blijkbaar binnen de hermeneutiek nog niet verder gevorderd is dan een gissen omtrent het onbewuste en haar potentie. 
Misschien heb ik als maker en droomwerker makkelijk praten. Het is dus mogelijk dat ik ook dit boek alleen lees om uiteindelijk vertwijfeld uit te roepen, dat al deze vaklieden weliswaar retorisch beslagen ten ijs komen, maar op dit ijs niet verder komen dan staaltjes schoonschaatsen en pirouettes. Misschien trekt A. van Heijst deze conclusie ook wel, het betreft immers een vrouwelijke auteur; ik zal me dus verder in haar boek moeten begeven om daarachter te komen. 

Er is nog een andere reden om dit te doen, namelijk mijn associatie met de titel van haar boek: ‘Verlangen naar de val'. Ik associeerde deze met de titel ‘Collapse’, een titel die ik begin dit jaar koos voor enkele performances, die ik verbind met een theorie, die zich almaar verder uitvouwt. In eerste instantie hield ‘the collapse’ verband met een behoefte aan een winterslaap, die weer verband houdt met een behoefte aan unplugged leven, gecombineerd met een terugtrekken op jezelf, at least for a while. Ken je dat gevoel van ‘unplugged’ zijn, iets dat tegenwoordig bijna ondenkbaar lijkt? Ik ken het zeer zeker, zoals tijdens de winter, waar de natuur zich naar binnen keert en alle kleur lijkt te verliezen. Ik ken het echter ook in de zomer, als ik voor enige tijd de deur achter me dicht trek en daarmee alle beslommeringen achter me laat. Ik wil nu alleen nog maar laten, alleen nog maar laten. Alleen nog maar zijn, in deze zomer met zand en zee, opgaan in het water, de lucht erboven, de zon, het oneindige landschap. Buiten zomer en winter ken ik altijd periodes, dagen of momenten, die met dit verlangen gepaard gaan. Unplugged en prikkelarm de nacht ingaan om te slapen, sluimeren en dromen, ervaar ik zelfs als essentieel. Daarom ontwikkelde ik naast 'the collapse' een 'instant collapse' als een 'passiviteit', die je dagelijks zou kunnen inlassen. De collapse helpt te ontspannen, diep te ontspannen. 

Misschien ken je dat wel, als je je heel erg moe voelt of misschien zelfs uitgeteld, dat je een gevoel kunt hebben van totaal crashen. Dit kan ook een verlangen zijn.

Nu is het zo dat diepe ontspanning ook nagestreefd wordt bij het beoefenen van droomyoga. Het klinkt misschien tegenstrijdig, het is echter zo dat je in wezen je droomlichaam traint. Je bevordert namelijk een diepe ontspanning om wakker te worden. Niet alleen in je slaap, maar ook overdag. 

Wordt vervolgd ! Tot die tijd alvast wat stemopnames die -hopelijk- inspireren en uitnodigen tot diepe ontspanning: 

Accept the feeling

https://drive.google.com/file/d/1M4bRoJdyJBRfXWmKoGBTQIkQp33ppnhP/view?usp=sharing

Verlangen om te blijven

https://drive.google.com/file/d/1zHpkN_K620Pcl0Am6gNDHZcFjYLqXK41/view?usp=sharing

Verlangen om te crashen
https://drive.google.com/file/d/1O6rpebSHKnuBV1g7qLZnAMUnmuYQNteJ/view?usp=sharing

www.shelter36.nl

www.pact23.com
https://pact23.blogspot.com/

Hashtags: Art; Actuality; Definition; Hermeneutiek; Perceptie; Waarneming; Dreams; Dreamwork; Droomyoga; Dreambody; The Unconscious; Subject; Autonomie

Reflections on (the definition of) Art, vervolg

Kunst en Waarneming, Hermeneutiek en Gadamer

Vervolg

De kunsthistoricus en estheticus Richard Hamann wordt door Gadamer geciteerd in zijn boek: ‘De actualiteit van het schone’, als hij zegt dat de waarneming niet langer meer op pragmatische doelen is gericht en daarbinnen een functie verkrijgt, maar zich in haar eigen betekenis uitdrukt en presenteert. Gadamer meende echter verder te moeten gaan dan de zintuigelijke waarneming, die Hamann bedoelde. Hij meent dat er sprake is van een diepere dimensie van de waarneming, wat hij verwoord als ‘de esthetische niet-onderscheiding’. Hij stelt een secundaire benadering voor wanneer men (ik citeer) ‘moet abstraheren van hetgeen door een kunstzinnige vorm betekenisvol aanspreekt’.

Hij zegt: ‘Dat men om ook maar iets te zien, bij wat men ziet iets denken moet, is altijd waar.’ Die zin alleen al vind ik prachtig. Hij bedoelt echter eveneens te zeggen dat dit een ‘vrij spel’ betreft, die niet op het denken van begrippen berust. Het is -zo schrijft hij- het vrije spel tussen het beeldscheppend en het begrijpend verstaand-vermogen.

Hij gaat er daarbij van uit dat men als toeschouwer een betekenis verwacht, ervaart of erin projecteert. Ik ben van mening dat juist dat een keuze is, dus geen gegeven, iets waar je aan vast zit. Gadamer blijft daar echter op voortborduren in zijn werk: ‘De actualiteit van het schone’, wellicht ook omdat hij -gezien zijn achtergrond en opleiding- alleen het standpunt van de toeschouwer kent en beschrijft.

Het is vanuit dit standpunt (zo wens ik te beweren) dat hij de hedendaagse kunsten een nieuwe functie toeschrijft, of beter gezegd, een oude functie, die in een hedendaagse verpakking wordt aangereikt, namelijk het oprekken of uitdagen van de gangbare of vertrouwde waarneming. 

Hier ligt een verband met ‘the grasping of the ego’, wat bij droomwerk, zoals ik dat uitdraag, een belangrijk aandachtspunt is. ‘This grasping’, wat o.a. gepaard gaat met het koppelen aan begrip, oordeel, voorkeur e.d. brengt bewustzijnsvernauwing met zich mee. Het is die vernauwing waar we vrijwel dagelijks mee optrekken.

Ik voeg een illustratie toe om dit toe te lichten:

Abstractie, Aug.2019, Francisca te Brake, Pact23.com   

Het betreft een abstractie van het beeld, dat ik een paar dagen geleden voorbij liet komen. Hier is eigenlijk geen sprake meer van een voor of achtergrond, ook zal je aandacht minder snel gericht worden. Er is minder sprake van herkenning, plus dat eventuele bekende patronen toegepast worden op een manier die wrijving kan veroorzaken. De waarneming lijkt daardoor misschien wat meer uitgedaagd te worden. Dan verder: Zie je een uitsnede van een parketvloer? Nee, want dat is in wezen niet wat je ziet; de parketvloer is het begrip/de benaming, die wij geven aan een construct, die ooit deze term kreeg toebedeeld, waar we het dan als groep over eens zijn (waren). Dit geldt ook voor een kat, die menigeen dacht gezien te hebben, eergisteren wellicht wat meer dan nu. Waarnemen, droomwerk en droomyoga komen opnieuw samen met deze vorm van hermeneutiek. 

Bronvermelding:

H.G. Gadamer, De actualiteit van het schone, vertaald uit het Duits door R. Heitmeijer: Die Aktualität des Schönen, 1977, Amsterdam-Boom.