EINDELIJK, de BERGEN

 

EINDELIJK 

Een maand geleden wandelde ik met 5 andere deelnemers in het Salzburgerland, een provincie van Oostenrijk. Ik had al snel het berggevoel terug, een gevoel dat ik voor het eerst heb ervaren in Zwitserland, waar ik begin jaren 90 enkele jaren gewoond heb. Met andere woorden: ik werd verliefd op de bergen. 

Sinds 2018 was ik niet meer in de echte bergen geweest. In 2018 nam ik deel aan een huttentocht in het bergmassief van de Wilder Kaiser in Oostenrijk. De hoogste bergtop van de Wilder Kaiser is 2344 meter. Overigens las ik op internet ergens dat de Großglockner met een hoogte van 3.798 m. de hoogste berg van Oostenrijk is. 

ECHTE bergen check 

Nederlanders denken soms aan de Ardennen als ze het woord 'bergen' horen, wat misschien te maken heeft met de moeite die het veel Nederlanders kost om te voet de toppen van de heuvels te bereiken. Maar hoe zit dat nu eigenlijk met de hoogtes? Wanneer is een berg daadwerkelijk een berg en kan het zijn dat er behalve de hoogte nog andere criteria gelden? Wat ik heuvels noem, zoals bij de Ardennen, zou misschien bij nader inzien toch wel een berggebied (geweest) kunnen zijn. Verder denk ik dat het heel lastig is om je een voorstelling te maken van echt hoge bergen, als je daar niet zelf geweest bent. Dat geldt in wezen ook voor mij, want echt hoge bergen heb ik nog niet meegemaakt. Mijn referentiekader beperkt zich feitelijk tot enkele berggebieden in Zwitserland, Frankrijk en Oostenrijk. Kortom: de hoogste tijd om me hier eens wat verder in te verdiepen. Voor deze blog heb ik onder andere gecheckt wanneer een berg een berg genoemd mag worden. Mijn vraag luidde: Wanneer is een heuvel een berg?

 

 

Huttentocht Wilder Kaiser, Oostenrijkse Alpen,Xiaomi mobiel camera, 2018

 

 

HEUVELS en hoger

Het antwoord op Quest verraste me al direct, want inderdaad, in NL kennen we immers namen aan heuvels toe die eindigen op -berg en wat te denken van plaatsnamen zoals Bergen en Bergen aan Zee? Nu blijkt de Vaalserberg toch nog 322 m. hoog te zijn, terwijl het hoogste duin (in het duingebied bij Schoorl, dus niet bij Bergen) zo'n 55 m. bedraagt. Deze hoogte staat trouwens in schril contrast met de 'Hoge Berg' op Texel, die slechts 15 m. laag blijkt te zijn. 

De grens ligt volgens Quest in ieder geval bij een hoogte van 200 à 300 meter. Daar zit de Vaalserberg nog net boven, maar... let wel, het gaat om de hoogte ten opzichte van de omgeving. De Vaalserberg valt dan terstond af. 

Om nog wat meer informatie te vinden begeef ik me ook even naar Wikipedia: daar wordt de hoogte ten opzichte van de omgeving ook genoemd als criterium. Het staat er als volgt: 'dat een berg zich meer dan 200 à 300 meter boven zijn omgeving verheft, een kleinere verheffing wordt dan een heuvel genoemd.'  

Gezien het criterium van 200 à 300 m. komen trouwens de Ardennen opnieuw in beeld: op Wikipedia staat daarover het volgende: De Hoge Ardennen liggen ten oosten van de rivier de Ourthe. Hier vindt men de hoogste toppen van de Ardennen die tot over de zeshonderd meter kunnen reiken. Zo is de hoogste berg de in de Hoge Venen gelegen Signaal van Botrange (694 meter).

Verder zegt Wikipedia dat er sprake moet zijn van veel reliëf op en rondom de berg. De wijze van ontstaan kan ook een criterium vormen, althans in het vakgebied geologie. Je kunt dus gerust de conclusie trekken dat de zg. VAM-berg in Drenthe niet in het rijtje thuishoort. 

 

 

 

Panorama foto, Oostenrijkse Alpen, Panasonic systeemcamera, 2025

 

 

ZWITSERLAND en TIBET

Tot slot vind ik het wel interessant om te weten waar de hoogste bergen liggen (of staan zij??) en of de bergen van Zwitserland (waar ik als 'lagelander' voor het eerst in aanraking kwam met échte bergen) daadwerkelijk hoger zijn dan die van Oostenrijk. Laat ik dat éérst even opzoeken, want dat is zo gepiept: de hoogste berg in Zwitserland is de Dufourspitze met 4634 meter. Daarna Nordend met 4609 meter. Beide liggen (of staan?) in het Monte Rosa-massief, dat op de grens met Italië ligt. Sowiso komen de 10 hoogste bergen van Zwitserland boven de 4400 m. en zijn zodoende dus inderdaad hoger dan de bergen van Oostenrijk. 

Nu wordt beweerd dat de Mount Everest de hoogste berg van de wereld zou zijn met 8849 m. Dat is extreem veel hoger (namelijk twee keer zo hoog !) dan de Zwitserse bergen en het berggebied, waar ik onlangs was. Daar meet de hoogste berg namelijk 'slechts' 3.666 meter. 

 

 

TOP 10 en TOP 5 

Eerst even de top 10 van hoogste bergen, deze vindt je op: 

Hoogste bergen ter wereld

De Mount Everest staat daar op de eerste plaats en wordt gevolgd door de K2 met 8610 m. De andere kun je zelf even nakijken via de link, de landen staan er ook bij. 

 

We kwamen zelf zo nu en dan een stuk boven de 2000 m. uit. Dit leverde in ieder geval al een enorm goed gevoel op, iets dat ik al eerder beschreef als het 'berggevoel'. Bovendien werden we tijdens en na het intensieve stijgen, klauteren, dalen en opnieuw stijgen beloond met fantastische vergezichten. Ik kan me echter voorstellen dat met name bewoners uit Nepal en Tibet zich zouden verkneuteren als wij hen vertelden over deze 'Ardennen' in Oostenrijk. 

 

Stempel Grundegg, 2165 m.

 

Voor wie het interesseert zal ik nog even een lijst van de top 5 hoogste toppen van de provincie Salzburgerland kopiëren, alwaar wij dus gewandeld hebben. Deze top 5 bevindt zich in het Nationalpark Hohe Tauern, wat vanuit onze uitvalsbasis waarschijnlijk moeilijk haalbaar was. 

 

Een overzicht van de top 5 hoogste bergen van het Salzburgerland/Oostenrijk: 
1. Großvenediger (3.666 meter) 
2. Großes Wiesbachhorn (3.564 meter) 
3. Klockerin (3.425 meter)
4. Großer Bärenkopf (3.396 meter)
5. Hoher Tenn (3.368 meter) 

 

  

Panorama foto, Oostenrijkse Alpen, Panasonic systeemcamera, 2025

 

Misschien is dit nationaalpark met haar Hoge Bergpassen wel een must voor iemand die graag in de bergen wandelt en haar/zijn grenzen wil verleggen. De Ardennen zoek je dan op om te trainen, of je zoekt de Hoge Bergpassen op om te trainen voor de toppen van het Himalaya-gebergte.  

Voor nu wil ik je in ieder geval uitnodigen om naar mijn Pact23 website te gaan, om meer foto's te bekijken. Laat je inspireren via Foto-galerie. Mocht je een bestelling willen plaatsen, check dan gerust even de Prijslijst.

 

Francisca te Brake

Pact23.com

Deventer 

 

Villa Cavroix, groots en subliem

Villa Cavroix, kunstgeschiedenis en enkele interieurfoto's

 

In het vorige bericht had ik 2 foto's van een sloopkogel geplaatst, die in een gestripte ruimte hing. Alle ruimtes van Villa Cavroix zijn in het verleden volledig gestript in het kader van de restauratiewerkzaamheden. Na de dood van mevrouw Cavrois in 1986 werd de villa namelijk verkocht aan een vastgoedontwikkelaar, die het park wou verkavelen. Hij had geen oog voor de villa, die al snel geplunderd, gekraakt en verwoest werd. Het pand raakte geheel verwaarloosd en werd jaren lang niet onderhouden.

In 1990 werd de Villa echter uitgeroepen tot historisch monument en in 2001 werd het gekocht door de Franse staat. In 2004 vond een eerste renovatiecampagne plaats van zowel het gebouw als het interieur. De villa werd na restauratie in 2015 geopend voor het publiek.

Verder terug in de tijd:

De architect Mallet-Stevens werd in 1928 benaderd door de steenrijke Franse textielmagnaat Paul Cavrois. Die wilde een grote, landelijke villa, gebaseerd op de nieuwste inzichten en voorzien van alle moderne gemakken. Villa Cavrois is dan ook een schoolvoorbeeld van de modernistische visie van de jaren 20. De architect liet zich daarbij inspireren door het werk van Dudok. Het is bekend dat hij de bouwplaats van het Raadhuis in Hilversum bezocht en zich liet adviseren door Dudok.

Mallet-Stevens beperkte zich niet tot de architectuur van het gebouw alleen. Hij ontwierp eveneens het interieur en de tuinen, Van deurknop tot vloerkleed, alles is door hem ontworpen. De architect koos zelfs de kunstvoorwerpen uit. Licht, hygiëne en comfort waren basisbegrippen voor wat betreft de modernistische stijl. Zelf had ik een andere indruk voor wat betreft het comfort, ik vond juist dat alles een zeer sobere, bijna spartaanse uitstraling had. Ik doel met name op het interieur, de materialen en de meubels. Hieronder enkele foto's ter illustratie:

 

De ietwat kille uitstraling van de keuken 

De sobere uitstraling van de eethoek

 

Qua technologie en (voor die tijd) moderne technologische toepassingen kun je echter wel spreken van comfort: Er was namelijk sprake van de nieuwste technologische input inzake de verwarming, luchtcirculatie, indirecte verlichting, telefoon, draadloze intercom, centrale radio, goederen- en personenliften en ingebouwde klokken.

Villa Cavrois is niet alleen een totaalontwerp, maar een absoluut meesterwerk, dat tot in de kleinste details is uitgevoerd. Mallet Stevens was waarschijnlijk een geniale architect, die het volmaakte nastreefde.

De eerste schetsen van de villa werden voltooid in 1929. De bouw van Villa Cavrois duurde (slechts) twee jaar. Het resultaat was, zeker voor die tijd, verbluffend, Mallet-Stevens had een hypermodern kasteel gebouwd: De villa is 60 meter lang, met 1840 m² woonoppervlak en ruim 800 m² terras. De oprijlaan staat schuin op de 60 meter brede voorgevel, waardoor deze nog breder en imposanter lijkt. In de riante tuin ligt een 70 meter lange spiegelvijver, recht voor het huis. Daarnaast zijn er ook een ijsbaan en een zwembad. Ik besef dat het handig is ook foto's van het exterieur en de tuin te plaatsen, misschien doe ik dat nog in een volgende post.

De villa werd ingehuldigd in 1932. Hierbij nog enkele foto's van het interieur:  

 Let op de overeenkomsten met het Zwitserse zakmes.

 

Indrukwekkende raampartijen, duurzame materialen

 

 

 

Tags: architectuur, Mallet-Stevens, Dudok, Lille, Croix, totaalontwerp, modernistisch, 1932, monument, restauratie, Frankrijk, Pact23.com, foto's, kunstgeschiedenis

Sloopkogel object in Villa Cavroix

Foto's van een gaaf object, een sloopkogel. Ik vind dit object bijzonder omdat het niet alleen een mooi object is, maar ook helemaal past in deze ruimte. Bovendien is het in licht materiaal uitgevoerd en heeft een zekere transparantie.
Het object bevindt zich in Villa Cavroix, in Croix (Fr.). Croix ligt op enige afstand van Lille.
De villa is in 1929 ontworpen door de modernistische architect Robert Mallet-Stevens. Het is een waanzinnig gaaf bouwwerk, groots en imponerend door de imposante verschijning en architectuur. Het interieur kent vele kamers, die allemaal afzonderlijk ontworpen en volledig ingericht zijn, elke ruimte is uniek en indrukwekkend vorm gegeven.
De sloopkogel refereert aan een periode van ernstig verval, waarna besloten werd de villa te restaureren. Meerdere ruimtes zijn tijdens de restauratie-fase volledig ontmanteld en vervolgens opnieuw gebouwd.
Ik verwacht binnenkort ook enkele foto's te plaatsen van de villa en het interieur.
Wordt vervolgd.

Francis te Brake, https://www.pact23.com

Tags: architectuur, art, art-object, sloopkogel, Villa Cavroix, Robert Mallet-Stevens, 1929, monument, Croix/Frankrijk.

 

_{Sloopkogel-object in Villa Cavrois, Croix (Fr.),2024, Panasonic Lumix}

 

 

 

_{Sloopkogel-object in Villa Cavrois, Croix (Fr.),2024, Panasonic Lumix}

     

Drieluik op de rand van het nieuwe jaar

VERSTILLING

 

Verstild land, verlaten strand. Aan zee...stilte....

Een blauwgrijze lucht, die zich daarboven verdicht. 

Tinten monochroom tooien de leegte van het landschap. 

Subtiele beweging van patronen, vloeiende lijnen in water en zand. 

Licht en schaduw raken, vertraagd, de zee, de hemel, het land. 

Mijn adem wordt stil als de stem die niet sprak. 

In stilte zijn, verademen.....

 

 

 

 

 

_{Foto's gemaakt ten zuiden van Hargen aan zee, Panasonic Lumix systeem camera}. 

Pact23.com

Francis te Brake

Kerstkiekje 2024

 

Kerstkiekje 2024, Lebuineskerk Deventer, Redmi Note 8T camera, Pact23.com

Het creatieve proces in beeld, III

 

In dit 3e deel van 'Het creatieve proces in beeld' beschrijf ik het maakproces van een collage, die de 'Venus van Laussel' als uitgangspunt heeft. Dit Venusbeeld viel me dit jaar voor het eerst op. Het betreft een bas-reliëf van 42 cm. hoog, dat in Frankrijk in een abri van Laussel (in de Dordogne) werd ontdekt. Dit was in 1911.  dus ik zal ook daar enkele kiekjes van laten zien. Voordat ik het creatieve proces ga beschrijven in woord en beeld verwijs ik nog even naar een vroeger blogbericht, waar ik de Venus van Laussel alvast introduceerde. Mocht je dit bericht nog willen lezen, klik dan op  https://pact23.blogspot.com/2024/08/venuskunst-verwarring-en-vervolg.html

Hieronder nogmaals de 2 prints van foto's, die van het bas-relief zijn gemaakt. Je ziet de hoorn heel duidelijk, de Venus van Laussel draagt ze in haar rechter hand. In het vorige blogbericht kon je al lezen dat ik de betreffende hoorn ook heb toegepast bij de collage met de Venus van Willendorf. Door archeologen is gemeld dat het een hoorn van een wisent geweest moet zijn, die hier afgebeeld werd. Wat verder interessant is om te weten is het gegeven dat er 12 inkervingen in de hoorn zijn gemaakt, wat zou kunnen duiden op een cyclisch principe van bijv. '13 manen'. Er zijn echter ook andere interpretaties gegeven.

 

 

Aan de hand van de prints heb ik tekeningen gemaakt, deze heb ik overgezet naar patroonpapier, zodat ik de vormen daarna kon overdragen op karton. Ook hier had ik de wens de verschillende delen van het beeld afzonderlijk uit karton te snijden en dan op en aan elkaar te lijmen. Je ziet de lagen karton en het reliëf dat erdoor ontstaat, heel duidelijk op de foto hieronder.

 

Aan de Venus van Laussel zijn (door meerdere archeologen) verschillende eigenschappen en kwaliteiten toegeschreven, waaronder die van sjamaan, medicijnvrouw en jager. Dit komt met name door de hoorn, die verschillende interpretaties teweeg bracht. Dit bracht me op het idee haar linkerarm ook een meer actieve rol te geven. Ik koos heel intuïtief voor de arm en hand van Ishtar, waarvan ik afbeeldingen ken, waarbij ze een ankh in haar hand houdt. De ankh staat symbool voor het leven en de onsterfelijkheid, maar staat ook voor vruchtbaarheid, genezing en eenheid. Het ankh-teken is in oude afbeeldingen vaak te zien in handen van goden. Volgens de Egyptische mythologie schonken de goden de ankh aan koningen en koninginnen.

 

Het hoofd van de Venus van Laussel is zijwaarts naar de hoorn gericht, wat - mede door haar hoofdtooi of kapsel- deed denken aan een afbeelding van de Godin Isis als farao. Op de foto's hieronder heb ik deze aspecten geïntegreerd. Je ziet daar de typische hoofdtooi en opvallende weergave van het oog, zoals dat in het oude Egypte toegepast werd, namelijk en face in een gezicht dat en profil wordt weer gegeven.

 

Godin met hoorn en ankh

Door de verschillende toevoegingen is de Venus van Laussel niet langer herkenbaar, ze is getransformeerd. Ik twijfelde dan ook of ik haar benen (die je op de eerste foto's ziet) nog wel in de collage zou gebruiken. Een buste (zoals die met name in de klassieke kunst werd gemaakt) getuigt van een hoge(re) status en macht, die gezien de status en positie van Isis (godin en farao) en Ishtar (ooit een belangrijke Sumerische godin) beter zou passen. Verder kun je zien dat ik ook hier verschillende achtergronden heb getest. Het waren er behoorlijk veel, ik laat 4 opties zien. PS: Op de foto met de blauwe achtergrond zie je links bovenin een deel van de rol met foto-repen, die ik later heb toegepast voor de lijst.

 

Op de foto hierboven zie je dat ik ook begonnen ben met de afwerking van de buste, de foto's hierna tonen enkele variaties: 

 

Veel later zou blijken dat ik haar gezicht wenste te sluieren. Voor die tijd echter besloot ik de Tibetaanse letter A op het gezicht te plaatsen. Binnen het Tibetaans boeddhisme betekent de letter A het niet-geborene, het ongeschapene, de basis van alles wat bestaat. De klank van de A is daarbij van belang, deze wordt gezongen tijdens meditaties en rituelen, waarbij de A voorgesteld wordt als een medium voor transformatie, die vervolgens 2 en 3 keer voorkomt. 

 

 

 

Hoe zit dat nu met het sluieren? Ik beschreef al dat ik gaandeweg het maakproces had besloten om ook aspecten van andere (afbeeldingen van) godinnen toe te passen in deze collage. De Venus van Laussel was uitgangspunt geweest voor dit werk, daar kwamen gaandeweg onderdelen van de Venus van Willendorf en de godinnen Ishtar en Isis bij. Omdat het gezicht van Isis zou kunnen zijn, bedacht ik dat het ook het gezicht van het mysterie is, een bovenaards, kosmisch mysterie, dat uitstijgt boven hemel en aarde. Wie de mythe van Isis en Osiris kent begrijpt wellicht wat ik bedoel. 

Bovendien: Het mysterie kent geen gezicht of oneindig veel gezichten. Het kent geen of juist ontelbaar vele verschijningsvormen.

Hieronder een foto van het uiteindelijke resultaat. Je ziet dat de gouden band van de hoofdtooi is uitgewerkt met een gestileerde weergave van de Egyptische cobra. Deze Uraeuscobra, of afgekort uraeus sierde de hoofdtooien van farao's als symbool van goddelijk gezag en bescherming. De oude Egyptenaren noemden de slang Iaret wat "Verheffende Cobra" betekent. De associatie van de slang met de godin Wadjet benadrukte verder zijn vereerde status en zijn connectie met het koningshuis.

Wat betreft de ankh in de hand van Ishtar: meestal wordt deze afgebeeld met een extra lijn, die verticaal loopt. Ik heb deze met behulp van een roze lint aangebracht. Op de foto is te zien dat dit mooie lint over haar handpalm met een boog naar de uraeus loopt en zich op die manier met de uraeus verbindt. 

 

 

 

De lijst bestaat uit foto-repen, repen die ik gemaakt heb door foto's aan elkaar te plakken en te snijden. Hierdoor ontstaat een speels effect, waarbij ook het cyclische element van leven en dood een rol speelt.  

Francis te Brake, oktober 2024, Deventer. Pact23.blogspot.com/Pact23.com