Hermeneutiek, kunst, waarneming, vervolg
In de laatste blog liet ik me inspireren door een werk van Gadamer, namelijk 'Die Aktualität des Schönen'.
In deze blog maak ik een start met een vrouwelijke auteur. Zoals jullie wellicht van me gewend zijn, betrek ik er ook nu weer kunst en droomwerk bij. Voor mij is het een cross-over gebied, waar ik onderzoek doe, tot expressie kom en maak. Kortom: Ik zet hier mijn expedities uit.
‘Verlangen
naar de val’ en ‘the collapse’
Enige
tijd geleden schreef ik over de hermeneutische benadering van de moderne kunst door
Gadamer. Ik ben echter ook altijd op zoek naar vrouwelijke auteurs, omdat zij
vaak een heel andere benadering kennen, die zeer verfrissend en bevrijdend kan
zijn in een wereld die nog steeds gedomineerd word door het mannelijke denken,
die in het geval van de herdefiniëring van begrippen als kunst, schoonheid,
autonomie en waarheid, in hoge mate uitgaan van het autonome subject. Dat dit (volgens Christopher Lasch) mannelijk narcistische uitgangspunt en deze instelling haar beste tijd heeft
gehad, word door Annelies van Heijst in haar boek ‘Verlangen naar de val’
beschreven. Behalve Christopher Lasch haalt zij meerdere auteurs aan, die van mening zijn dat het bewustzijn gestuurd wordt door onbewuste krachten.
Ik vind het schokkend om te lezen dat men blijkbaar binnen de hermeneutiek nog niet verder gevorderd is dan een gissen omtrent het onbewuste en haar potentie.
Misschien heb ik als maker en droomwerker makkelijk praten. Het is dus mogelijk dat ik ook dit boek alleen lees om uiteindelijk vertwijfeld uit te roepen, dat al deze vaklieden weliswaar retorisch beslagen ten ijs komen, maar op dit ijs niet verder komen dan staaltjes schoonschaatsen en pirouettes. Misschien trekt A. van Heijst deze conclusie ook wel, het betreft immers een vrouwelijke auteur; ik zal me dus verder in haar boek moeten begeven om daarachter te komen.
Ik vind het schokkend om te lezen dat men blijkbaar binnen de hermeneutiek nog niet verder gevorderd is dan een gissen omtrent het onbewuste en haar potentie.
Misschien heb ik als maker en droomwerker makkelijk praten. Het is dus mogelijk dat ik ook dit boek alleen lees om uiteindelijk vertwijfeld uit te roepen, dat al deze vaklieden weliswaar retorisch beslagen ten ijs komen, maar op dit ijs niet verder komen dan staaltjes schoonschaatsen en pirouettes. Misschien trekt A. van Heijst deze conclusie ook wel, het betreft immers een vrouwelijke auteur; ik zal me dus verder in haar boek moeten begeven om daarachter te komen.
Er is nog een andere reden om dit te doen, namelijk mijn associatie met de
titel van haar boek: ‘Verlangen naar de val'. Ik associeerde deze met de titel
‘Collapse’, een titel die ik begin dit jaar koos voor enkele performances, die
ik verbind met een theorie, die zich almaar verder uitvouwt. In eerste
instantie hield ‘the collapse’ verband met een behoefte aan een winterslaap,
die weer verband houdt met een behoefte aan unplugged leven, gecombineerd met een terugtrekken op jezelf, at least for a
while. Ken je dat gevoel van ‘unplugged’ zijn, iets dat tegenwoordig bijna
ondenkbaar lijkt? Ik ken het zeer zeker, zoals tijdens de winter, waar de
natuur zich naar binnen keert en alle kleur lijkt te verliezen. Ik ken het
echter ook in de zomer, als ik voor enige tijd de deur achter me dicht trek en daarmee
alle beslommeringen achter me laat. Ik wil nu alleen nog maar laten, alleen nog
maar laten. Alleen nog maar zijn, in deze zomer met zand en zee, opgaan in het water, de
lucht erboven, de zon, het oneindige landschap. Buiten zomer en winter ken ik altijd periodes, dagen of momenten, die met dit verlangen gepaard gaan. Unplugged en prikkelarm de nacht ingaan om te slapen, sluimeren en dromen, ervaar ik zelfs als essentieel. Daarom ontwikkelde ik naast 'the collapse' een 'instant collapse' als een 'passiviteit', die je dagelijks zou kunnen inlassen. De collapse helpt te ontspannen, diep te ontspannen.
Misschien ken
je dat wel, als je je heel erg moe voelt of misschien zelfs uitgeteld, dat je
een gevoel kunt hebben van totaal crashen. Dit kan ook een verlangen zijn.
Nu
is het zo dat diepe ontspanning ook nagestreefd wordt bij het beoefenen van
droomyoga. Het klinkt misschien tegenstrijdig, het is echter zo dat je in wezen
je droomlichaam traint. Je bevordert namelijk een diepe ontspanning om
wakker te worden. Niet alleen in je slaap, maar ook overdag.
Wordt
vervolgd ! Tot die tijd alvast wat stemopnames die -hopelijk- inspireren en uitnodigen tot diepe ontspanning:
https://drive.google.com/file/d/1M4bRoJdyJBRfXWmKoGBTQIkQp33ppnhP/view?usp=sharing
https://drive.google.com/file/d/1zHpkN_K620Pcl0Am6gNDHZcFjYLqXK41/view?usp=sharing
Verlangen om te crashen
https://drive.google.com/file/d/1O6rpebSHKnuBV1g7qLZnAMUnmuYQNteJ/view?usp=sharing
Geen opmerkingen:
Een reactie posten